ยิมนาสติก (Gymnastics)
เป็นกีฬาสากลประเภทหนึ่งที่จัดเข้าแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก ยิมนาสติกมาจากภาษากรีกว่า Gymnos แปลว่า Nude ตามความหมายแปลว่า Necket Art แปลเป็นไทยว่า "ศิลปะแห่งการเปลือยเปล่า" ซึ่งหมายถึงวิธีการทำให้ร่างกายสวยงามมีทรวดทรงดีด้วยวิธีเปลือยกายเล่นกีฬา และมีการประกวดทรวดทรง พร้อมกับมีการแข่งขันกีฬากลางแจ้งต่อหน้าประชาชนกีฬาประเภทนี้เริ่มต้นเมื่อใดนั้นไม่มีหลักฐานระบุแน่ชัด แต่มาปรากฏก่อนคริสต์ศักราช 2,600 ปี ซึ่งเป็นระยะเวลาที่ชาวจีนได้มีการฝึกฝนท่ากายบริหารและคิดประดิษฐ์ท่าบริหารกายขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์ในการบำบัดทางแพทย์แบบจีนจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ระบุว่า ชาวจีนได้มีการคิดท่ากายบริหารขึ้นมาเพื่อบริหารร่างกายให้เกิดความแข็งแรง และถือว่าเป็นการป้องกันและรักษาโรคได้ด้วยเรียกว่า ยิมนาสติกเพื่อการบริหารร่างกายและการฟื้นฟู นอกจากนั้นชาวจีนยังมีการละเล่นกายกรรมในลักษณะของการต่อตัว ไต่เชือก และการตีลังกาต่างๆ ซึ่งมีลักษณะเหมือนยิมนาสติกอย่างหนึ่งในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม เราเชื่อกันว่าการเริ่มต้นของกีฬายิมนาสติกอย่างแท้จริงนั้นคือ สมัยเริ่มต้นของประวัติศาสตร์แห่งชาวกรีกและโรมัน โดยเฉพาะกรีกโบราณเป็นประเทศแรกที่สนใจและมีบทบาทอันสำคัญต่อกีฬายิมนาสติก แม้กระทั่งคำว่ายิมนาสติกก็เป็นภาษากรีก แบบหรือระบบของท่าบริหารร่างกายท่าต่างๆ ที่ใช้กันในสมัยโรมันก็คิดและประดิษฐ์ขึ้นโดยนักศึกษาสมัยโบราณของกรีก และพลเมืองทั่วทั้งประเทศได้ยึดถือเป็นแบบฉบับหรือระบบของท่าบริหารกายมาตรฐาน โดยฝึกสอนให้แก่เยาวชนตามสถาบันทุกแห่ง ยิมนาสติกในประเทศกรีกเริ่มต้นและพัฒนาไปพร้อมๆ กับวิทยาการด้านศิลปะและดนตรี ชาวสปาร์ต้ามีความศรัทธาเรื่องยิมนาสติกมากที่สุดโดยรัฐได้ตั้งขอ้กำหนดให้มีการฝึกหัดยิมนาสติกแก่เยาวชนของชาติทุกคนตลอดจนเด็กหญิง กิจกรรมประกอบด้วย ยืดหยุ่น เต้นรำ วิ่ง กระโดด ไต่เชือก และการเคลื่อนไหวทรงตัว เมื่อจักรวรรดิโรมันมีอิทธิพลเหนือดินแดนกรีก โรมันก็ได้ลอกแบบกิจกรรมทางพลศึกษาทั้งหมดไปจากกรีก แต่ดัดแปลงนำไปใช้เพื่อฝึกทหารของตน แต่ทันทีที่จักรวรรดิกรีกและโรมันเสื่อมลง ทั้งด้านวัฒนธรรมและกีฬายิมนาสติกก็เสื่อมโทรมลงไปด้วย ตลอดจนกิจกรรมทางการออกกำลังกายประเภทต่างๆ รวมทั้งการประกวดก็ถูกทิ้งไปจนหมด นับเป็นระยะที่การพลศึกษาได้เข้าสู่ยุคมืดมน (Dark age) ตลอดจนถึงยุคกลาง (Middle age) ระหว่างศตวรรษที่ 14-16 ครั้นเข้าสู่ยุคฟื้นฟู (Renaissance) กิจกรรมทางพลศึกษาก็ค่อยๆ ตื่นตัว และได้ขยายออกไปสู่ประเทศต่างๆ ในทวีปยุโรป

History
History of the United States dollar

Rare 1934 $500 Federal Reserve Note, featuring a portrait of President William McKinley.
The first dollar coins issued by the United States Mint were of the same size and composition as the Spanish dollar and even after the American Revolutionary War the Spanish and U.S. silver dollars circulated side by side in the United States. The coinage of various English colonies also circulated. The lion dollar was popular in the Dutch New Netherland Colony (New York), but the lion dollar also circulated throughout the English colonies during the seventeenth and early eighteenth centuries. Examples circulating in the colonies were usually worn so that the design was not fully distinguishable, thus they were sometimes referred to as "dog dollars".The U.S. dollar was originally created and defined by the Coinage Act of 1792. It specified a "dollar" to be between 371 and 416 grains (27.0 g) of silver (depending on purity) and an 'eagle" to be between 247 and 270 grains (17 g) of gold (again depending on purity). It set the value of an eagle at 10 dollars, and the dollar at 1/10th eagle. It called for 90% silver alloy coins in denominations of 1, 1/2, 1/4, 1/10, and 1/20; it called for 90% gold alloy coins in denominations of 1, 1/2, 1/4, and 1/10.
The value of gold or silver contained in the dollar was then converted into relative value in the economy for the buying and selling of goods. This allowed the value of things to remain fairly constant over time, except for the influx and outflux of gold and silver in the nation's economy. According to an evaluation of data from the U.S. Department of Treasury, the cost of goods and services remained relatively consistent between 1635 and 1913, around a level of roughly 25 times the buying power of the U.S. dollar in 2006[citation needed].
For articles on the currencies of the colonies and states, see Connecticut pound, Delaware pound, Georgia pound, Maryland pound, Massachusetts pound, New Hampshire pound, New Jersey pound, New York pound, North Carolina pound, Pennsylvania pound, Rhode Island pound, South Carolina pound and Virginia pound.

Continental currency
Continental One Third Dollar Note (obverse)
In 1775, the United States and the individual states began issuing "Continental Currency" denominated in Spanish dollars and (for the issues of the states) the £sd currencies of the states. The dollar was valued relative to the states' currencies at the following rates:
State
Value of Dollarin State Currency
Georgia
5 Shillings
Connecticut, Massachusetts, New Hampshire, Rhode Island, Virginia
6 Shillings
Delaware, Maryland, New Jersey, Pennsylvania
7½ Shillings
New York, North Carolina
8 Shillings
South Carolina
32½ Shillings
The continental currency suffered from printing press inflation and was replaced by the silver dollar at the rate of 1 silver dollar = 1000 continental dollars.

Silver and gold standards
From 1792, when the Mint Act was passed, the dollar was pegged to silver and gold at 371.25 grains of silver, 24.75 grains (1.604 g) of gold (15:1 ratio). 1834 saw a shift in the gold standard to 23.2 grains (1.50 g), followed by a slight adjustment to 23.22 grains (1.505 g) in 1837 (16:1 ratio).[citation needed]
In 1862, paper money was issued without the backing of precious metals, due to the Civil War. Silver and gold coins continued to be issued and in 1878 the link between paper money and coins was reinstated. This disconnect from gold and silver backing also occurred during the War of 1812. The use of paper money not backed by precious metals had occurred under the Articles of Confederation from 1777 to 1788 when paper money became referred to as "not worth a continental". This was a primary reason for the "No state shall... make any thing but gold and silver coin a tender in payment of debts" clause in article 1, section 10 of the United States Constitution.
In 1900, the bimetallic standard was abandoned and the dollar was defined as 23.22 grains (1.505 g) of gold, equivalent to setting the price of 1 troy ounce of gold at $20.67. Silver coins continued to be issued for circulation until 1964, when all silver was removed from dimes and quarters, and the half dollar was reduced to 40% silver. Silver half dollars were last issued for circulation in 1969.
Gold coins were consficated in 1933 and the gold standard was changed to 13.71 grains (0.888 g), equivalent to setting the price of 1 troy ounce of gold at $35. This standard persisted until 1968. Between 1968 and 1975, a variety of pegs to gold were put in place. The price was at $42.22 per ounce before January 1, 1975[citation needed] saw the U.S. dollar freely float on currency markets.
According to the Bureau of Printing and Engraving, the largest note it ever printed was the $100,000 Gold Certificate, Series 1934. These notes were printed from December 18, 1934 through January 9, 1935, and were issued by the Treasurer of the United States to Federal Reserve Banks only against an equal amount of gold bullion held by the Treasury. These notes were used for transactions between Federal Reserve Banks and were not circulated among the general public.

Coins
Main article: Coins of the United States dollar
Official United States coins have been produced every year from 1792 to the present. In normal circulation today, there are coins of the denominations 1¢ ([one] cent, also referred to as a penny), 5¢ (nickel), 10¢ (dime), 25¢ (quarter dollar officially, or simply quarter in common usage), 50¢ (half dollar officially, sometimes referred to as a fifty-cent piece), and $1 (dollar officially, but frequently referred to as a dollar coin).

Dollar coins
Dollar coins have not been very popular in the United States.[8] Silver dollars were minted intermittently from 1794 through 1935; a copper-nickel dollar of the same large size, featuring President Dwight D. Eisenhower, was minted from 1971 through 1978. Gold dollars were also minted in the 1800s. The Susan B. Anthony dollar coin was introduced in 1979; these proved to be unpopular because they were often mistaken for quarters, due to their nearly-equal size, their milled edge, and their similar color. Minting of these dollars for circulation was suspended in 1980 (collectors' pieces were struck in 1981), but, as with all past U.S. coins, they remain legal tender. As the number of Anthony dollars held by the Federal Reserve and dispensed primarily to make change in postal and transit vending machines had been virtually exhausted, additional Anthony dollars were struck in 1999. In 2000, a new $1 coin featuring Sacagawea was introduced, which corrected some of the mistakes of the Anthony dollar by having a smooth edge and a gold color, without requiring changes to vending machines that accept the Anthony dollar. However, this new coin has failed to achieve the popularity of the still-existing $1 bill and is rarely used in daily transactions. The failure to simultaneously withdraw the dollar bill and weak publicity efforts have been cited by coin proponents as primary reasons for the failure of the dollar coin to gain popular support. There are indications that the dollar coin's failure was also due to the unwillingness of armored transport companies to make the necessary adjustments to handle the new coins, and the government's reluctance to mandate it. The result of the armored carriers' unwillingness to handle the new coins was that they virtually never reached merchants in quantities sufficient to be given out as change on a routine basis, or for retail clerks to become used to handling them.
In February 2007, the US Mint, under the Presidential $1 Coin Act of 2005,

introduced a new $1 US Presidential dollar coin. Based on the success of the "50 State Quarters" series, the new coin features a rotating portrait of deceased presidents in order of their inaugurations, starting with George Washington, on the obverse side. The reverse side features the Statue of Liberty. To allow for larger, more detailed portraits, the traditional inscriptions of "E Pluribus Unum," "In God We Trust," the year of minting or issuance, and the mint mark will be inscribed on the edge of the coin instead of the face. This feature, similar to the edge inscriptions seen on the British £1 coin, is not usually associated with US coin designs. The inscription "Liberty" has been eliminated, with the Statue of Liberty serving as a sufficient replacement. In addition, due to the nature of US coins, this will be the first time there will be circulating US coins of different denominations with the same President featured on the obverse (heads) side. (Lincoln/penny, Jefferson/nickel, Franklin D. Roosevelt/dime, Washington/quarter and Kennedy/half dollar.) Another unusual fact about the new $1 coin is Grover Cleveland will have two coins with his portrait issued due to the fact he was the only US President to be elected to two non-consecutive terms.Early releases of the Washington coin included error coins shipped primarily from the Philadelphia mint to Florida and Tennessee banks. Highly sought after by collectors, and trading for as much as $850 each within a week of discovery, the error coins were identified by the absence of the edge impressions "E PLURIBUS UNUM IN GOD WE TRUST 2007 P". The mint of origin is generally accepted to be mostly Philadelphia, although identifying the source mint is impossible without opening a mint pack also containing marked units. Edge lettering is minted in both orientations with respect to "heads", some amateur collectors were initially duped into buying "upside down lettering error" coins.Some cynics also erroneously point out that the Federal Reserve makes more profit from dollar bills than dollar coins because they wear out in a few years, whereas coins are more permanent. The fallacy of this argument arises because new notes printed to replace worn out notes which have been withdrawn from circulation bring in no net revenue to the government to offset the costs of printing new notes and destroying the old ones. As most vending machines are incapable of making change in banknotes, they commonly accept only $1 bills, though a few will give change in dollar coins.

Other denominations
The United States has minted other coin denominations at various times from 1792 to 1935: half-cent, 2-cent, 3-cent, 20-cent, $2.50 (Quarter Eagle), $3.00, $5.00 (Half Eagle), $10.00 (Eagle), $20.00 (Double Eagle) and $50.00 (Half Union). Technically, all these coins are still legal tender at face value, though they are far more valuable today for their numismatic value, and for gold and silver coins, their precious metal value. In addition, an experimental $4.00 (Stella)coin was also minted, but never placed into circulation and is properly considered to be a pattern rather than an actual coin denomination. 1 dollar gold pieces were also made, and are the smallest American coin ever to be made. Half dimes preceded the nickel 5 cent piece for about the first half of the 19th century.The $50 coin mentioned was only produced in 1915 for the Panama-Pacific International Exposition (1915) celebrating the opening of the Panama Canal. Only 1,128 were made, 645 of which were octagonal; this remains the only US coin that was not round as well as the largest and heaviest US coin ever. (The Susan B. Anthony dollar was round in shape; only the frame of the images on either side was decagonal.From 1934 to present the only denominations produced for circulation have been the familiar penny, nickel, dime, quarter, half dollar and dollar. The nickel is the only coin still in use today that is essentially unchanged (except in its design) from its original version. Every year since 1866, the nickel has been 75% copper and 25% nickel, except for 4 years during World War II when nickel was needed for the war.

Collectors' coins
Since 1982 the United States Mint has also produced many different denominations and designs specifically for collectors and speculators. There are silver, gold and platinum bullion coins, called "American Eagles," all of which are legal tender though their use in everyday transactions is non-existent. The reason for this is that they are not intended for use in transactions and thus the face value of the coins is much lower than the worth of the precious metals in them. The American Silver Eagle bullion coin is issued only in the $1 (1 troy ounce) denomination and has been minted yearly starting in 1986. The American Gold Eagle bullion coin denominations (with gold content), minted since 1986, are: $5 (1/10 troy oz), $10 (1/4 troy oz), $25 (1/2 troy oz), and $50 (1 troy oz). The American Platinum Eagle bullion coin denominations (with platinum content), minted since 1997, are: $10 (1/10 troy oz), $25 (1/4 troy oz), $50 (1/2 troy oz), and $100 (1 troy oz). The silver coin is 99.9% silver, the gold coins are 91.67% gold (22 karat), and the platinum coins are 99.95% platinum. These coins are not available from the Mint for individuals but must be purchased from authorized dealers. In 2006 The Mint began direct sales to individuals of uncirculated bullion coins with a special finish, and bearing a "W" mintmark. The Mint also produces high quality "proof" coins intended for collectors in the same denominations and bullion content which are available to individuals.

วิกฤตน้ำมันแพง

รัฐมนตรีพลังงานเยือนซาอุดีอาระเบีย ร่วมประชุมรัฐมนตรีพลังงานโลก โดยมีกว่า 20 ประเทศในทวีปเอเชียเข้าร่วม เพื่อหาลู่ทางแก้ไขปัญหาราคาน้ำมันแพง สร้างความมั่นคงด้านพลังงาน และกระชับความสัมพันธ์ระหว่างไทย-ซาอุฯ เพิ่มขึ้น ด้านวงการน้ำมันมองปัญหานิวเคลียร์อิหร่านยังไม่จบง่ายหากไม่คลี่คลายราคาน้ำมันดิบจะทรงตัวระดับสูงเพื่อรอข่าวรายวัน หากใช้กำลังสู้รบน้ำมันดิบมีโอกาสพุ่งถึง 100 เหรียญต่อบาร์เรล ขณะที่ขายปลีกของไทยหากไม่ได้อานิสงค์บาทแข็งช่วยไว้ 2 บาทต่อลิตรเบนซินทะลุ 30 บาทต่อลิตรไปแล้ว นายคุรุจิต นาครทรรพ รองปลัดกระทรวงพลังงาน เปิดเผยว่า ในระหว่างวันที่ 1-3 พฤษภาคม 2550 นี้ กระทรวงพลังงาน นำโดย นายปิยสวัสดิ์ อัมระนันทน์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพลังงาน พร้อมผู้บริหารระดับสูงจะได้เดินทางไปเยือนประเทศซาอุดีอาระเบียอย่างเป็นทางการ เพื่อเข้าร่วมประชุมรัฐมนตรีพลังงานโลก และความร่วมมือพลังงานของทวีปเอเชีย (International Energy Forum and 2nd Asian Roundtable Program) โดยภายในการประชุมครั้งนี้ นับเป็นการหารือร่วมกันระดับรัฐมนตรีพลังงานของชาติในทวีปเอเชียมากกว่า 20 ประเทศ ทั้งจากกลุ่มผู้ผลิตน้ำมัน (โอเปก) เช่น ประเทศซาอุดีอาระเบีย อิหร่าน คูเวต สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ โอมาน และกลุ่มผู้ใช้น้ำมัน เช่น ประเทศเกาหลีใต้ อินเดีย จีน รวมทั้งประเทศไทย ทั้งนี้ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพลังงานของไทยจะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นและเสริมสร้างความร่วมมือระหว่างประเทศผู้ผลิตและผู้ใช้พลังงาน การสร้างความมั่นคงด้านพลังงานร่วมกันระหว่างประเทศในเอเชีย การกำหนดทิศทางของนโยบายด้านพลังงานในอนาคต รวมทั้งแนวทางการเปิดโอกาสให้ภาคเอกชนไทย อาทิ บริษัท ปตท.สำรวจและผลิตปิโตรเลียม จำกัด (มหาชน) หรือ ปตท.สผ. และบริษัท ปตท.จำกัด (มหาชน) ได้เข้าไปทำธุรกิจในตะวันออกกลางเพิ่มเติม หลังจากประสบความสำเร็จในการขยายการสำรวจปิโตรเลียมในประเทศโอมานมาแล้ว โดยในที่ประชุมยังจะมีการพูดคุยถึงสถานการณ์ราคาน้ำมันที่ปรับเพิ่มขึ้น และการแก้ไขปัญหาในระยะยาว ตลอดจนการพัฒนาพลังงานทดแทน และความร่วมมือเพื่อสร้างความมั่นคงด้านพลังงาน ตลอดจนแลกเปลี่ยนความเห็นและเสริมสร้างเครือข่ายกับผู้ร่วมประชุม นอกจากนี้ การเยือนประเทศซาอุดีอาระเบียในครั้งนี้ยังจะเป็นการกระชับความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างประเทศไทย และประเทศซาอุดีอาระเบียเพิ่มขึ้นอีกด้วย กรณีอิหร่าน-สัญญาณเตือนน้ำมันดิบมีโอกาสแตะ100เหรียญ แหล่งข่าวจากวงการน้ำมัน เปิดเผยว่า แม้ว่าสถานการณ์ราคาน้ำมันตลาดโลกล่าสุดหลังอิหร่านปล่อยทหารของอังกฤษแล้วมีราคาอ่อนลงแต่ทิศทางการเคลื่อนไหวต่อแผนการผลิตนิวเคลียร์ของอิหร่านจะยังคงเป็นประเด็นต้องจับตามองต่อไปเพราะตลาดยังคงอ่อนไหวกับข่าวดังกล่าวหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดอีกโอกาสที่ราคาน้ำมันดิบจะสวิงตัวสูงยังคงมีและหากสหรัฐอเมริกาเลือกการใช้กำลังทหารแก้ไขปัญหานักวิเคราะห์บางสำนักมองว่าจะทำให้ราคาน้ำมันดิบอาจเคลื่อนไหวไประดับ 100 เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรลจากปัจจุบันที่อยู่ในระดับ 60 เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล ส่วนน้ำมันสำเร็จรูปจะปรับขึ้นไปจากระดับ 80 เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล ไปอยู่ที่ 110 เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล “ ขณะนี้ค่าตกใจจากสถานการณ์อิหร่านบวกเข้าไปในเนื้อน้ำมันไม่น้อยกว่า 6-8 เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรลแล้ว ซึ่งปัจจัยที่ยังคงต้องมองอยู่คือความตึงเครียดระหว่างสหรัฐกับอิหร่านที่จะมีผลต่อจิตวิทยาส่งผลให้ผู้ค้าน้ำมันกังวลว่าจะมีการใช้กำลังทางทหารเพื่อแก้ไขปัญหาและจะส่งผลให้การส่งออกน้ำมันดิบอิหร่านที่เป็นผู้ส่งออกรายใหญ่อันดับ 4 ของโลกสะดุดลงจึงทำให้ราคาน้ำมันยังคงทรงตัวระดับสูงเพื่อที่จะกลับไปวิ่งขึ้นใหม่เมื่อมีข่าวร้ายเกิดขึ้น”แหล่งข่าวกล่าว ทั้งนี้ หากพิจารณาราคาน้ำมันดิบปี 2549 ราคาสูงสุดน้ำมันดิบตลาดดูไบอยู่ที่ 72.29 เหรียญสหรัฐ/บาร์เรล เบนซิน 95 ตลาดสิงคโปร์อยู่ที่ 90.65 เหรียญสหรัฐ/บาร์เรล ดีเซลอยู่ที่ 89.79 เหรียญสหรัฐ/บาร์เรล ขณะที่ราคาน้ำมันดิบตลาดโลกปัจจุบันสูงกว่าราคาเฉลี่ยของปี 2549 แล้ว ส่วนราคาขายปลีกของไทยเมื่อปี 49 ที่ถือว่าแพงที่สุดในประวัติการณ์ ช่วงเดือนส.ค. 49 เบนซิน 95 อยู่ที่ 30.59 บาท/ลิตร ดีเซลแพงสุดช่วงเดือนก.ค.49 ที่ 27.94 บาท/ลิตร ขณะที่เริ่มต้นปี 2550 ในช่วงเม.ย.นี้ราคาน้ำมันขายปลีกของไทยเบนซินอยู่ในระดับ 28 กว่าบาทต่อลิตรซึ่งหากไม่ได้รับอานิสงค์จากค่าเงินบาทที่แข็งค่าก็จะทำให้ราคาเบนซินสูงทะลุ 30 บาทต่อลิตรแล้วเช่นกันแต่บาทที่แข็งค่าได้ส่งผลให้ช่วยลดผลกระทบต่อราคาน้ำมันไปเฉลี่ยกว่า 2 บาทต่อลิตร แหล่งข่าว กล่าวว่า หากสถานการณ์ยังคงตึงเครียดโอกาสที่เบนซินขายปลีกในไทยจะแตะระดับ 30 บาทต่อลิตรเช่นเดียวกับปี 2549 ที่เป็นระดับสูงสุดก็มีสูงในช่วงเม.ย. นี้เพราะเริ่มเข้าสู่ฤดูท่องเที่ยวในยุโรปและสหรัฐที่จะมีการใช้น้ำมันเบนซินเพิ่มขึ้นมาก และระยะสั้นดีเซลก็มีโอกาสที่จะเห็นระดับทะลุ 25 บาทต่อลิตร แต่ดีเซลจะยังไม่น่ามีโอกาสขึ้นไปเทียบกับราคาสูงสุดของปี 2549 ในช่วง1-2 เดือนนี้ นายเมตตา บันเทิงสุข อธิบดีกรมธุรกิจพลังงาน(ธพ.) กล่าวว่า วิกฤติน้ำมันของโลกเกิดขึ้นมาแล้ว 3 ครั้งแล้วหากสหรัฐใช้กำลังทหารกับอิหร่านเพื่อแก้ไขปัญหาโครงการนิวเคลียร์ก็จะถือเป็นวิกฤติครั้งที่ 4 ที่ไทยก็จะต้องเผชิญกับราคาน้ำมันแพงซึ่งกรณีเกิดขึ้นจริงรัฐบาลได้มีมาตรการที่เตรียมไว้พร้อมอยู่แล้วโดยเมื่อเร็วๆนี้ได้มีการประชุมกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งส่วนราชการและเอกชน เพื่อปรับปรุงมาตรการแก้ปัญหาน้ำมันขาดแคลนใหม่ให้เข้ากับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปที่เมื่อเกิดเหตุการณ์จริงก็พร้อมประกาศใช้ทันที นายเทียนไชย จงพีร์เพียร ที่ปรึกษาสำนักนโยบายและแผนพลังงาน(สนพ.) กล่าวว่า ในระยะ 1-2 เดือนนี้คงจะต้องติดตามราคาเบนซินเพราะกำลังเข้าสู่ฤดูท่องเที่ยวของสหรัฐและยุโรปที่จะมีผลต่อความต้องการใช้สูง อย่างไรก็ตามเบนซินจะทะลุ 30 บาทต่อลิตรหรือไม่อยู่ที่ความตึงเครียดระหว่างสหรัฐและอิหร่านเป็นหลักหากทุกอย่างคลี่คลายและจบโดยเร็วเชื่อว่าจะไม่มีผลแต่เหตุการณ์ยังคงอึมครึมต่อไปโอกาสก็มีสูงเช่นกันซึ่งยากที่จะคาดเดาได้

ย้อนไปเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ.1789 กองทัพทหาร และประชาชนได้พร้อมใจกันบุกคุกบาสติลย์ (Bastilles) เพื่อปลดปล่อย นักโทษ การเมือง ให้เป็นอิสระ อันคุกบาสติลย์นี้ถือว่าเป็นเครื่องหมายของการบีบบังคับและความอยุติธรรม ซึ่งเกิดจากการปกครอง โดยกษัตริย์ ที่ไร้ ทศพิธราชธรรม จึงประกาศวันที่ได้รับการปลดปล่อยนี้ให้เป็น..วันชาติของฝรั่งเศส (La Fête Nationale)
เมื่อหลายร้อยปีก่อน ประเทศฝรั่งเศสมีการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ จนกระทั่งถึงปลายศตวรรษที่ 16 ซึ่งตรงกับรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งราชวงศ์บูรบอง (Bourbon)บ้านเมืองอยู่ในระยะของสงครามอังกฤษ เพื่อแย่งชิงอาณานิคม ทำให้การเงินการคลังของประเทศล้มละลาย ประชาชนมีความเป็นอยู่อย่างอัตคัดขาดแคลน แต่ในทางกลับกัน ราชสำนักกลับมีความเป็นอยู่อย่างหรูหรา ฟุ่มเฟือย ชนชั้นขุนนางได้รับการยกเว้น ภาษี ส่วนประชาชน ที่มีความยากจนอยู่แล้วต้องถูกทางการรีดภาษีอย่างหนัก ทำให้เกิดความไม่พอใจอย่างมาก
ในตอนนั้น ชนชั้นกลางมีบทบาทสำคัญต่อการเปลี่ยนแปลงการปกครอง เนื่องจากชนกลุ่มนี้มีการศึกษาดี ร่ำรวย แต่ไม่มี สิทธิในทาง การเมือง การปกครอง เทียบเท่าชนชั้นพระ และชนชั้นขุนนาง จึงต้องการเปลี่ยนแปลงระบบเก่า และได้กุมอำนาจทางเศรษฐกิจเอาไว้ โดยเข้าร่วม การปฏิวัติในอเมริกา ซึ่งมีสาระสำคัญในทางทฤษฎีว่าด้วยสิทธิิ ตามธรรมชาติิของมนุษย์ และสองนักปราชญ์แห่งยุคคือ วอลแตร์ กับ มองเตสกิเออ นำทฤษฎีดังกล่าวมาสอนประชาชน ในขณะเดียวกัน มาควิส เดอ ลา ฟาแยตต์ (Marquis de la Fayett) ซึ่งทำสงคราม ช่วยเหลือ ชาวอาณานิคม ในอเมริกาต่อต้านอังกฤษจนได้ชัยชนะ ก็นำความคิดนี้มาเผยแพร่ จึงทำให้ ประชาชนชาวฝรั่งเศส ดิ้นรนเรียกร้อง ให้ได้มาซึ่งสิทธิและเสรีภาพยิ่งขึ้น
เดือนมิถุนายน ค.ศ. 1789 ประชาชนซึ่งมีความเป็นอยู่อย่างแร้นแค้น ได้บุกเข้าปล้นสะดมบ้านของพวกขุนนาง กรุงปารีสมีแต่่ ความวุ่นวาย ชนชั้นกลางได้รวมตัวกันก่อตั้งกองทหารรักษาการณ์แห่งชาติเข้าร่วม กับประชาชนทำลายคุกบาสติลย์ ซึ่งเท่ากับว่า เป็นการปลดแอกอำนาจการปกครองโดยกษัตริย์ นับเป็นการปฏิวัติครั้งใหญ่ยิ่ง และสำคัญของโลก
ผลกระทบของเหตุการณ์ได้แพร่ไปสู่ประเทศอื่นๆในยุโรป โดยเฉพาะในรัสเซีย กล่าวคือระยะแรกของการปฏิวัติ ประมาณปี ค.ศ. 1791ได้มีการ ร่างรัฐธรรมนูญขึ้นมาใช้ กษัตริย์ต้องอยู่ใต้กฎหมาย และรัฐสภา ก็มีเพียงสภาเดียว คือ สภานิติบัญญัติ ชนชั้นกรรมาชีพมีบทบาทในการปกครอง แต่ด้วยความเกรงกลัวว่า การล้มล้างสถาบันกษัตริย์ ์จะแพร่ขยายไปทั่วยุโรป ทำให้ออสเตรียและปรัสเซียยกทัพรุกฝรั่งเศสแต่ไม่สำเร็จ ทางสภานิติบัญญัติจึงยกเลิกระบบ ราชาธิปไตยและประกาศเป็นประเทศสาธารณรัฐ เมื่อวันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 1792 และตั้งสภาใหม่ขึ้นมา และในปี 1793 ก็ได้สำเร็จโทษพระเจ้าหลุยส์และพระนางมารี อังตัวเนต์ด้วยการประหารชีวิตด้วยเครื่องประหาร กิโยตีน แม้ผลการปฏิวัติจะสำเร็จ แต่ประชาชนส่วนใหญ่ก็ยังมีฐานะยากจนเหมือนเดิม รัฐบาลยังมุ่งแต่กอบโกยผลประโยชน์กัน จนมีบุคคลคนหนึ่งแสวงหาอำนาจโดย เป็นเครื่องมือ ให้ประชาชนเลื่อมใส และยึดอำนาจการปกครองมาเป็นของตน บุคคลผู้นี้คือ นโปเลียน โบนาปาร์ต

นโปเลียนได้กลายเป็นวีรบุรุษของชาติเพราะอาศัยความล้มเหลวของรัฐบาลสถาปนาตนเป็นแม่ทัพใหญ่คุมกองทัพ ออกไปรบชนะออสเตรเลียในปี ค.ศ.1797 ทั้งยังแพร่ขยายอาณาเขตไปทั่วยุโรป จนปี ค.ศ. 1804 ได้สถาปนาตนเอง ขึ้นเป็นจักรพรรดินโปเลียน และพยายาม ที่จะครอบครอง รัซเซียให้ได้ จึงทำสงคราม กับรัสเซีย และเป็นครั้งแรก ที่นโปเลียนแพ้ ทำให้ชนชาติต่างๆที่อยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศสเกิดกำลังใจที่จะต่อต้าน เมื่อนโปเลียน ได้ถูกเนรเทศไปยังเกาะอัลบา พระเจ้าหลุยส์ได้กลับมาครองราชย์ใหม่แต่เพียงระยะสั้นๆ ในปี ค.ศ.1815 นโปเลียนหนีกลับมาได้ อีกครั้งและประกาศตนเป็นจักรพรรดิ รวบรวมกำลังทหารเข้าต่อสู้กับ ฝ่ายพันธมิตร ต่างๆ เกิดสงครามวอเตอร์ลูขึ้น แต่ฝรั่งเศสก็รบแพ้ ทำให้ นโปเลียนถูกส่งขังที่เกาะเซนต์เฮเลนา นับเป็นการสิ้นสุดการครอง บัลลังก์เพียง 100 วันของนโปเลียน แล้วเขาก็เสียชีวิตบนเกาะนี้
ในปี ค.ศ. 1821 พระ เจ้าหลุยส์ที่ 18 กลับมาขึ้นครองราชย์อีกครั้ง แต่พระอนุชาคือ พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 ทรงพยายาม ฟื้นฟูระบบเก่าขึ้นมาอีก จึงมีการปฏิวัติขึ้นอีก พระเจ้าหลุยส์ฟิลิปซึ่งดำรงตำแหน่งกษัตริย์อยู่ ได้ถูกเนรเทศออกนอก ประเทศ และต่อมาก็ได้มีการสถาปนา สาธารณรัฐขึ้น เป็นครั้งที่ 2 โดยมีหลุยส์นโปเลียนทำการรัฐประหารตั้งตัวเองขึ้น เป็นจักรพรรดิ ซึ่งพระองค์ทำให้ชาติฝรั่งเศสมีความเข้มแข็ง มั่นคงขึ้น สภาพทุกอย่าง ในประเทศดีขึ้น และมีการขยาย อาณานิคมไปยังประเทศต่างๆ
ในปี ค.ศ. 1860 พระเจ้าหลุยส์นโปเลียน สถาปนาจักรพรรดิฝรั่งเศสในเม็กซิโกแต่ไม่สำเร็จ เพราะ ถูกอเมริกา ขัดขวางไว้ และยังต้องทำ สงคราม กับปรัสเซียอีก ฝรั่งเศสก็เป็นฝ่ายแพ้อีกครั้งและต้องเสียดินแดนในแคว้นอัลซาสให้แก่ ปรัสเซีย อีกด้วย ซึ่งทำให้พระองค์ต้องสละราชบัลลังก์
ในปี ค.ศ.1875 มีการสถาปนาฝรั่งเศสเป็นครั้งที่ 3 ยุคของนโปเลียนสิ้นสุดลง ทำให้ประเทศฝรั่งเศสอ่อนแอ เป็นอย่างมาก ต้องเสียดินแดน ให้ผู้รุกราน ประจวบกับเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ขึ้น เป็นเหตุให้ฝรั่งเศส ยิ่งบอบช้ำ ขึ้นไปอีก ภายหลัง ได้มี ีการเซ็นสัญญาสงบศึกที่ Vinchy แล้วฝรั่งเศสก็ประกาศตัวเป็นอิสรภาพ โดยความช่วยเหลือ จากฝ่ายพันธมิตรต่างๆ ในเดือนกันยายนปี 1944 นายพลชาลส์เดอโกล์ ก็ได้ดำรงตำแหน่งผู้นำรัฐบาล ในปี ค.ศ.1946 ซึ่งเป็นยุคของสาธารณรัฐที่ 4
ระหว่างปี ค.ศ. 1946-1958 นายพลเดอโกล์ กลับมาดำรงตำแหน่งผู้นำอีกครั้ง ระหว่างที่ฝรั่งเศสเข้าร่วมวิกฤติการณ์ใน แอลจีเรีย เขาทำให้ ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่มีสังคม เปลี่ยนไปสู่ระบบเศรษฐกิจ โดยพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยี และพัฒนาฝรั่งเศสดีขึ้นในหลายๆด้าน ทำให้เป็นที่ ยอมรับจากผู้คนที่นิยมในตัวเขา และให้สถาปนาฝรั่งเศส เป็นสาธารณรัฐ เป็นครั้งที่ 5 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1958-ปัจจุบัน ต่อมามีการชุมนุม ประท้วง รัฐบาลในกรุงปารีส ทำให้รัฐบาล ต้องยอมรับมติประชาชนที่ว่าด้วยการปฏิรูป กฎหมาย รัฐธรรมนูญนายพลเดอโกล์จึงขอลาออกจากตำแหน่ง
ในวันที่ 10 พ.ค. ปี ค.ศ. 1981 ฝรั่งเศสได้ประธานาธิบดีคนใหม่ ที่มาจากการเลือกตั้ง คือประธานาธิบดีฟรังซัวส์ มิตแตร์รองด์ ผู้สมัครจากพรรค สังคมนิยม จึงบริหารงานด้วยระบอบสังคมนิยม และอยู่ในต่ำแหน่ง 14 ปีด้วยกัน จนกระทั่งมีการเลือกตั้งใหม่ ซึ่ึงทำให้ นายฌาคส์ ชีรัค ผู้สมัครจาก พรรคสังคมนิยมเช่นเดียวกันเป็นผู้ชนะการเลือกตั้ง เข้ารับการเป็นประธานาธิบดีคนใหม่ในเดือนมิถุนายน ปี ค.ศ.1995
สำหรับความสัมพันธ์ของไทยและฝรั่งเศสนั้น มีมาตั้งแต่ สมัยกรุงศรีอยุธยาในรัชสมัยของ สมเด็จ พระนารายณ์มหาราช แต่ก็ต้องสิ้นสุดลง เพราะ การเมือง การปกครองของฝรั่งเศสกำลังวุ่นวาย .. ในสมัยรัตนโกสินทร์ ตอนต้น ความสัมพันธ์กับฝรั่งเศสไม่ราบรื่น เพราะไทยพอใจทำการค้า กับจีน และมลายูมากกว่าประเทศ ทางยุโรป
จนถึงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฝรั่งเศสเข้ามามีบทบาทมากขึ้น แต่จุดประสงค์ คือต้องการที่จะให้ไทยเป็นเมืองขึ้น แต่ด้วย พระปรีชาสามารถของพระองค์ทำให้รอดพ้นเหตุการณ์นั้นมาได้
ปัจจุบันประเทศไทยได้รับวัฒนธรรมต่างๆของฝรั่งเศสเข้ามา ทั้งด้านสังคม เศรษฐกิจ การเมือง การปกครอง.
.
กลับหน้าแรก I ไปหน้าวันสำคัญ

พรรณี ชุติวัฒนธาดา...... 14 กรกฎาคม 2548

วันชาติฝรั่งเศส 14 กรกฎาคม















































ย้อนไปเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ.1789 กองทัพทหาร และประชาชนได้พร้อมใจกันบุกคุกบาสติลย์ (Bastilles) เพื่อปลดปล่อย นักโทษ การเมือง ให้เป็นอิสระ อันคุกบาสติลย์นี้ถือว่าเป็นเครื่องหมายของการบีบบังคับและความอยุติธรรม ซึ่งเกิดจากการปกครอง โดยกษัตริย์ ที่ไร้ ทศพิธราชธรรม จึงประกาศวันที่ได้รับการปลดปล่อยนี้ให้เป็น..วันชาติของฝรั่งเศส (La Fête Nationale)
เมื่อหลายร้อยปีก่อน ประเทศฝรั่งเศสมีการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ จนกระทั่งถึงปลายศตวรรษที่ 16 ซึ่งตรงกับรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งราชวงศ์บูรบอง (Bourbon)บ้านเมืองอยู่ในระยะของสงครามอังกฤษ เพื่อแย่งชิงอาณานิคม ทำให้การเงินการคลังของประเทศล้มละลาย ประชาชนมีความเป็นอยู่อย่างอัตคัดขาดแคลน แต่ในทางกลับกัน ราชสำนักกลับมีความเป็นอยู่อย่างหรูหรา ฟุ่มเฟือย ชนชั้นขุนนางได้รับการยกเว้น ภาษี ส่วนประชาชน ที่มีความยากจนอยู่แล้วต้องถูกทางการรีดภาษีอย่างหนัก ทำให้เกิดความไม่พอใจอย่างมาก
ในตอนนั้น ชนชั้นกลางมีบทบาทสำคัญต่อการเปลี่ยนแปลงการปกครอง เนื่องจากชนกลุ่มนี้มีการศึกษาดี ร่ำรวย แต่ไม่มี สิทธิในทาง การเมือง การปกครอง เทียบเท่าชนชั้นพระ และชนชั้นขุนนาง จึงต้องการเปลี่ยนแปลงระบบเก่า และได้กุมอำนาจทางเศรษฐกิจเอาไว้ โดยเข้าร่วม การปฏิวัติในอเมริกา ซึ่งมีสาระสำคัญในทางทฤษฎีว่าด้วยสิทธิิ ตามธรรมชาติิของมนุษย์ และสองนักปราชญ์แห่งยุคคือ วอลแตร์ กับ มองเตสกิเออ นำทฤษฎีดังกล่าวมาสอนประชาชน ในขณะเดียวกัน มาควิส เดอ ลา ฟาแยตต์ (Marquis de la Fayett) ซึ่งทำสงคราม ช่วยเหลือ ชาวอาณานิคม ในอเมริกาต่อต้านอังกฤษจนได้ชัยชนะ ก็นำความคิดนี้มาเผยแพร่ จึงทำให้ ประชาชนชาวฝรั่งเศส ดิ้นรนเรียกร้อง ให้ได้มาซึ่งสิทธิและเสรีภาพยิ่งขึ้น
เดือนมิถุนายน ค.ศ. 1789 ประชาชนซึ่งมีความเป็นอยู่อย่างแร้นแค้น ได้บุกเข้าปล้นสะดมบ้านของพวกขุนนาง กรุงปารีสมีแต่่ ความวุ่นวาย ชนชั้นกลางได้รวมตัวกันก่อตั้งกองทหารรักษาการณ์แห่งชาติเข้าร่วม กับประชาชนทำลายคุกบาสติลย์ ซึ่งเท่ากับว่า เป็นการปลดแอกอำนาจการปกครองโดยกษัตริย์ นับเป็นการปฏิวัติครั้งใหญ่ยิ่ง และสำคัญของโลก
ผลกระทบของเหตุการณ์ได้แพร่ไปสู่ประเทศอื่นๆในยุโรป โดยเฉพาะในรัสเซีย กล่าวคือระยะแรกของการปฏิวัติ ประมาณปี ค.ศ. 1791ได้มีการ ร่างรัฐธรรมนูญขึ้นมาใช้ กษัตริย์ต้องอยู่ใต้กฎหมาย และรัฐสภา ก็มีเพียงสภาเดียว คือ สภานิติบัญญัติ ชนชั้นกรรมาชีพมีบทบาทในการปกครอง แต่ด้วยความเกรงกลัวว่า การล้มล้างสถาบันกษัตริย์ ์จะแพร่ขยายไปทั่วยุโรป ทำให้ออสเตรียและปรัสเซียยกทัพรุกฝรั่งเศสแต่ไม่สำเร็จ ทางสภานิติบัญญัติจึงยกเลิกระบบ ราชาธิปไตยและประกาศเป็นประเทศสาธารณรัฐ เมื่อวันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 1792 และตั้งสภาใหม่ขึ้นมา และในปี 1793 ก็ได้สำเร็จโทษพระเจ้าหลุยส์และพระนางมารี อังตัวเนต์ด้วยการประหารชีวิตด้วยเครื่องประหาร กิโยตีน แม้ผลการปฏิวัติจะสำเร็จ แต่ประชาชนส่วนใหญ่ก็ยังมีฐานะยากจนเหมือนเดิม รัฐบาลยังมุ่งแต่กอบโกยผลประโยชน์กัน จนมีบุคคลคนหนึ่งแสวงหาอำนาจโดย เป็นเครื่องมือ ให้ประชาชนเลื่อมใส และยึดอำนาจการปกครองมาเป็นของตน บุคคลผู้นี้คือ นโปเลียน โบนาปาร์ต

นโปเลียนได้กลายเป็นวีรบุรุษของชาติเพราะอาศัยความล้มเหลวของรัฐบาลสถาปนาตนเป็นแม่ทัพใหญ่คุมกองทัพ ออกไปรบชนะออสเตรเลียในปี ค.ศ.1797 ทั้งยังแพร่ขยายอาณาเขตไปทั่วยุโรป จนปี ค.ศ. 1804 ได้สถาปนาตนเอง ขึ้นเป็นจักรพรรดินโปเลียน และพยายาม ที่จะครอบครอง รัซเซียให้ได้ จึงทำสงคราม กับรัสเซีย และเป็นครั้งแรก ที่นโปเลียนแพ้ ทำให้ชนชาติต่างๆที่อยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศสเกิดกำลังใจที่จะต่อต้าน เมื่อนโปเลียน ได้ถูกเนรเทศไปยังเกาะอัลบา พระเจ้าหลุยส์ได้กลับมาครองราชย์ใหม่แต่เพียงระยะสั้นๆ ในปี ค.ศ.1815 นโปเลียนหนีกลับมาได้ อีกครั้งและประกาศตนเป็นจักรพรรดิ รวบรวมกำลังทหารเข้าต่อสู้กับ ฝ่ายพันธมิตร ต่างๆ เกิดสงครามวอเตอร์ลูขึ้น แต่ฝรั่งเศสก็รบแพ้ ทำให้ นโปเลียนถูกส่งขังที่เกาะเซนต์เฮเลนา นับเป็นการสิ้นสุดการครอง บัลลังก์เพียง 100 วันของนโปเลียน แล้วเขาก็เสียชีวิตบนเกาะนี้
ในปี ค.ศ. 1821 พระ เจ้าหลุยส์ที่ 18 กลับมาขึ้นครองราชย์อีกครั้ง แต่พระอนุชาคือ พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 ทรงพยายาม ฟื้นฟูระบบเก่าขึ้นมาอีก จึงมีการปฏิวัติขึ้นอีก พระเจ้าหลุยส์ฟิลิปซึ่งดำรงตำแหน่งกษัตริย์อยู่ ได้ถูกเนรเทศออกนอก ประเทศ และต่อมาก็ได้มีการสถาปนา สาธารณรัฐขึ้น เป็นครั้งที่ 2 โดยมีหลุยส์นโปเลียนทำการรัฐประหารตั้งตัวเองขึ้น เป็นจักรพรรดิ ซึ่งพระองค์ทำให้ชาติฝรั่งเศสมีความเข้มแข็ง มั่นคงขึ้น สภาพทุกอย่าง ในประเทศดีขึ้น และมีการขยาย อาณานิคมไปยังประเทศต่างๆ
ในปี ค.ศ. 1860 พระเจ้าหลุยส์นโปเลียน สถาปนาจักรพรรดิฝรั่งเศสในเม็กซิโกแต่ไม่สำเร็จ เพราะ ถูกอเมริกา ขัดขวางไว้ และยังต้องทำ สงคราม กับปรัสเซียอีก ฝรั่งเศสก็เป็นฝ่ายแพ้อีกครั้งและต้องเสียดินแดนในแคว้นอัลซาสให้แก่ ปรัสเซีย อีกด้วย ซึ่งทำให้พระองค์ต้องสละราชบัลลังก์
ในปี ค.ศ.1875 มีการสถาปนาฝรั่งเศสเป็นครั้งที่ 3 ยุคของนโปเลียนสิ้นสุดลง ทำให้ประเทศฝรั่งเศสอ่อนแอ เป็นอย่างมาก ต้องเสียดินแดน ให้ผู้รุกราน ประจวบกับเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ขึ้น เป็นเหตุให้ฝรั่งเศส ยิ่งบอบช้ำ ขึ้นไปอีก ภายหลัง ได้มี ีการเซ็นสัญญาสงบศึกที่ Vinchy แล้วฝรั่งเศสก็ประกาศตัวเป็นอิสรภาพ โดยความช่วยเหลือ จากฝ่ายพันธมิตรต่างๆ ในเดือนกันยายนปี 1944 นายพลชาลส์เดอโกล์ ก็ได้ดำรงตำแหน่งผู้นำรัฐบาล ในปี ค.ศ.1946 ซึ่งเป็นยุคของสาธารณรัฐที่ 4
ระหว่างปี ค.ศ. 1946-1958 นายพลเดอโกล์ กลับมาดำรงตำแหน่งผู้นำอีกครั้ง ระหว่างที่ฝรั่งเศสเข้าร่วมวิกฤติการณ์ใน แอลจีเรีย เขาทำให้ ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่มีสังคม เปลี่ยนไปสู่ระบบเศรษฐกิจ โดยพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยี และพัฒนาฝรั่งเศสดีขึ้นในหลายๆด้าน ทำให้เป็นที่ ยอมรับจากผู้คนที่นิยมในตัวเขา และให้สถาปนาฝรั่งเศส เป็นสาธารณรัฐ เป็นครั้งที่ 5 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1958-ปัจจุบัน ต่อมามีการชุมนุม ประท้วง รัฐบาลในกรุงปารีส ทำให้รัฐบาล ต้องยอมรับมติประชาชนที่ว่าด้วยการปฏิรูป กฎหมาย รัฐธรรมนูญนายพลเดอโกล์จึงขอลาออกจากตำแหน่ง
ในวันที่ 10 พ.ค. ปี ค.ศ. 1981 ฝรั่งเศสได้ประธานาธิบดีคนใหม่ ที่มาจากการเลือกตั้ง คือประธานาธิบดีฟรังซัวส์ มิตแตร์รองด์ ผู้สมัครจากพรรค สังคมนิยม จึงบริหารงานด้วยระบอบสังคมนิยม และอยู่ในต่ำแหน่ง 14 ปีด้วยกัน จนกระทั่งมีการเลือกตั้งใหม่ ซึ่ึงทำให้ นายฌาคส์ ชีรัค ผู้สมัครจาก พรรคสังคมนิยมเช่นเดียวกันเป็นผู้ชนะการเลือกตั้ง เข้ารับการเป็นประธานาธิบดีคนใหม่ในเดือนมิถุนายน ปี ค.ศ.1995
สำหรับความสัมพันธ์ของไทยและฝรั่งเศสนั้น มีมาตั้งแต่ สมัยกรุงศรีอยุธยาในรัชสมัยของ สมเด็จ พระนารายณ์มหาราช แต่ก็ต้องสิ้นสุดลง เพราะ การเมือง การปกครองของฝรั่งเศสกำลังวุ่นวาย .. ในสมัยรัตนโกสินทร์ ตอนต้น ความสัมพันธ์กับฝรั่งเศสไม่ราบรื่น เพราะไทยพอใจทำการค้า กับจีน และมลายูมากกว่าประเทศ ทางยุโรป
จนถึงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฝรั่งเศสเข้ามามีบทบาทมากขึ้น แต่จุดประสงค์ คือต้องการที่จะให้ไทยเป็นเมืองขึ้น แต่ด้วย พระปรีชาสามารถของพระองค์ทำให้รอดพ้นเหตุการณ์นั้นมาได้
ปัจจุบันประเทศไทยได้รับวัฒนธรรมต่างๆของฝรั่งเศสเข้ามา ทั้งด้านสังคม เศรษฐกิจ การเมือง การปกครอง.
.
กลับหน้าแรก I ไปหน้าวันสำคัญ

พรรณี ชุติวัฒนธาดา...... 14 กรกฎาคม 2548

วันชาติฝรั่งเศส 14 กรกฎาคม

NAFTA

การค้าการขยายตัวและการเปลี่ยนแปลงของการแลกเปลี่ยนสินค้าตอนนี้ ได้หันเหไปทางสินค้าที่ไม่ใช่ไม่เคยเป็นสินค้าส่งออกทั่วไป โดยสินค้าจำพวกมะม่วง มันฝรั่งแช่แข็ง น้ำแอปเปิล เห็ดสด กระเทียม ข้าวโพดหวาน และอะโวคาโด มีอัตราการเจริญเติบโตสูงเป็นหลักเลขสองตัวใช่ช่วงปี 1989-2001 ในขณะที่สินค้าส่งออกธรรมดาทั่วไปเช่น ส้ม สัปปะรดกระป๋อง เห็ดกระป๋อง น้ำส้ม น้ำแอปเปิลกลับพบกลับอัตราการเจริญโตไม่
ถึง5%ต่อปีในแต่ละประเภทในสินค้าจำพวกผักผลไม้ทั้งหมด160ประเภทที่อยู่ในรายชื่อของFAO (FoodandAgriculturalOrganization) กล้วยเป็นสินค้าที่มีปริมาณส่งออกและนำเข้าสูงที่สุด และตามมาด้วย มะเขือเทศ องุ่น และแอปเปิล
การค้าขายสินค้าจำพวกผักและผลไม้นั้นสูงในบางภูมิภาคของโลกเท่านั้นประเทศที่มีการนำเข้าผักผลไม้มากที่สุดคือกลุ่มสหภาพยุโรป สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น
โดยสหภาพยุโรป สหรัฐอเมริกาก็เป็นหนึ่งในผู้ส่งออกร่วมกับประเทศเม็กซิโก และจีน แต่ถ้าตัดปริมาณการการค้าขายภายในกลุ่มประเทศยุโรปแล้ว สหรัฐอเมริกาจะเป็นประเทศที่มีปริมาณส่งออกสูงที่สุด แต่ประเทศที่ผลิตสูงสุดกลับเป็นประเทศจีนที่มีปริมาณการบริโภคในประเทศสูงมากภูมิภาคเป็นทั้งผู้การส่งออกและนำเข้าสินค้าประเภทนี้หลักๆคือ สหภาพยุโรป กลุ่มนาฟต้า และโซนเอเชีย (โดยเฉพาะ เอเชียตะวันออก ตะวันออกเฉียงใต้ และใต้) และยังมีกลุ่มประเทศครึ่งโลกใต้(ได้แก่ อาร์เจนตินา ออสเตเรีย บราซิล ชิลี นิวซีแลนด์) และผู้ส่งออกกล้วยหอม(ได้แก่ โคลัมเบีย คอสตาริกา เอกวาดอร์ กัวเตมาลา ฮอนดูรัส ปานามา ฟิลิปปินส์)ที่ตอนนี้กำลังเป็นผู้ค้าขายสินค้าผักผลไม้หลักๆต่อไป โดยสหภาพยุโรป กลุ่มนาฟต้า และโซนเอเชีย เป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของตลาดผักผลไม้ทั่วไปของโดย และมีกลุ่มประเทศครึ่งโลกใต้ และผู้ส่งออกกล้วยหอมเป็นผู้นำในการส่งออกผลไม้สด และกลุ่มประเทศครึ่งโลกใต้ยังเป็นผู้ส่งออกน้ำผลไม้ที่สำคัญอีกด้วยประเทศครึ่งโลกใต้เป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของผลไม้สดโดยเฉพาะผลไม้นอกฤดู เนื่องจากการมีช่วงฤดูเก็บเกี่ยวที่ตรงข้ามกับภูมิภาคส่วนใหญ่ของโลก โดยมีชิลีเป็นผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มประเทศนี้ (มีมูลค่าเป็น35%ของมูลค่าการส่งออกทั้งหมดของกลุ่มประเทศนี้) ตามมาด้วยแอฟริกาใต้(ซึ่งเน้นการส่งสู่กลุ่มประเทศยุโรป) และใหญ่
รองลงมาเป็นประเทศนิวซีแลนด์และอาร์เจนตินา โดยสินค้าส่วนใหญ่ของกลุ่มประเทศนี้เป็นผลใม้ในเขตอากาศอบอุ่น และมีปัจจัยเรื่องความใกล้ของที่ตั้งของประเทศเป็นปัจจัยของการตลาดการส่งออก เช่นตลาดหลักของนิวซีแลนด์และออสเตเรียคือ เอเชีย และจะไม่สนใจภูมิภาคอื่นที่ไกลกว่านี้เท่าไหร่นักนอกจากการส่งออกผลไม้แล้ว ยังมีน้ำผลไม้ที่เป็นสินค้าส่งออกหลัก โดยมีบราซิลเป็นผู้ส่งออกหลักของสินค้าประเภทนี้ในกลุ่มประเทศครึ่งโลกใต้ โดยส่งออกสูงถึงสามในสี่ของ
การส่งออกทั้งหมดในกลุ่มประเทศนี้ และเป็นผู้ส่งออกถึงมากกว่าครึ่งหนึ่งของน้ำผลไม้นำเข้าทั้งหมดของประเทศในกลุ่มยุโรปกลุ่มประเทศในสหภาพยุโรปกลับเด่นมากในแง่ของการค้าขายภายใน คือการส่งออกและนำเข้าในหมู่ประเทศสมาชิกด้วยกันเอง มีผู้ส่งออกหลักในกลุ่มคือ สเปน เนเธอร์แลนด์ อิตาลี เบลเยียม ฝรั่งเศส และเยอรมัน มีการนำเข้าผลไม้สดถึงเกือบครึ่งหนึ่งจากภายในกลุ่มประเทศสมาชิกด้วยกันเอง แต่ทางด้านน้ำผลไม้กลับนำเข้ามากกว่าครึ่งจากประเทศภายนอกกลุ่ม
การค้าขายในกลุ่มประเทศเอเชียให้ความสำคัญกับการส่งออกผลไม้ให้แก่ประเทศในภูมิภาคเดียวกันมาก เอเชียส่งออกสินค้าผลไม้ประเภทต่างๆยกเว้นผลไม้ที่ผ่านการแปรรูปแล้ว 6-7%สู่ตลาดโลก และนำเข้า8-11%ของการนำเข้าทั้งหมดในปี1999-2001 ส่วนทางด้านผลไม้แปรรูป เอเชียส่งออกถึง23% และนำเข้าสูงถึง18% โดยมีผู้ส่งออกหลักคือจีน ไทย และฟิลิปปินส์ และผู้นำเข้าหลักส่วนใหญ่เป็นประเภทที่มีพื้นที่จำกัดและแรงงานแพงคือ ญี่ปุ่นและเกาหลี โดยประเภทจีนเป็นผู้ส่งออกหลักในสินค้าทุกประเภทยกเว้นน้ำผลไม้ และเป็นคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดในตลาดผักและผลไม้ของเอเชีย โดยเฉพาะตลาดของประเทศญี่ปุ่นและอเมริกา ลักษณะเด่นอีกอย่างของตลาดเอเชียคือมีการพึ่งพิงสินค้านำเข้าจากกลุ่มนาฟต้าสูงมาก โดยมีการนำเข้าผักสด20% และ34%ในผลไม้สด

เงินยูโรเป็นเงินสกุลใหม่ของโลก ประกาศอย่างเป็นทางว่าเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 1 มกราคม 1999 ซึ่งเวลานั้นยังไม่มีธนบัตรและเหรียญออกมา แต่เป็นการใช้ในระบบโอนเงินในธนาคาร และการชำระหนี้สินด้วยเช็ค หรือบัตรเครดิตในวงการตลาดการเงิน ตลาดหุ้น และตลาดอสังหาริมทรัพย์ ทั้งนี้ ในห้างสรรพสินค้า ใบรับเงินเดือน หรือราคาใบเสร็จต่างๆ ก็มีการบอกจำนวนราคาเป็นเงินยูโรคู่กับเงินตราของแต่ละประเทศสมาชิก
สาเหตุที่เกิดเงินยูโร สืบเนื่องมาจาก ในอดีตค่าเงินของประเทศในยุโรปมีการผันผวนตามค่าของเงินสกุล ดอลล่าร์อเมริกัน ผู้นำประเทศกลุ่มอียู(ตลาดร่วมยุโรป) เห็นว่าไม่ควรให้เงินดอลล่าร์มาเป็นตัวกำหนดเส้นทางเศรษฐกิจของยุโรปอีกต่อไป โดยเห็นควรสร้างระบบช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการพยุงค่าเงินตราแห่งชาติของแต่ละประเทศสมาชิกและควรมีเงินสกุลเดียวกันเพื่อสร้างความเป็นเอกภาพทางเศรษฐกิจและการเงินของประเทศสมาชิก
ประเทศสมาชิกที่ประกาศใช้เงินยูโร มีทั้งหมด 12 ประเทศ ได้แก่ เบลเยี่ยม เยอรมัน สเปน ฝรั่งเศส กรีก ไอร์แลนด์(ไอร์แลนด์ใต้) อิตาลี ลักเซ็มเบิร์ก ปอร์ตุเกส เนเธอร์แลนด์ ออสเตรีย และฟินแลนด์
วันที่ 31 ธันวาคม 2001 เวลาเที่ยงคืน ถือเป็นวันสิ้นสุดการใช้เงินของประเทศสมาชิกอียู และธนบัตรและเหรียญยูโร จะนำออกมาใช้ครั้งแรกในวันที่ 1 มกราคม 2002
ธนบัตรและเหรียญเดิมของแต่ละประเทศสมาชิกอียู อนุโลมให้ใช้ได้ต่อไปจนถึงวันที่กำหนดหมดเขต คือวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2002 (ร้านค้ายุติรับเงินสกุลเดิมวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2002 ) เว้น 3 ประเทศ คือ
ฝรั่งเศส กำหนดวันหมดเขตการใช้เงินฟรังค์ในวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2002
เนเธอร์แลนด์ กำหนดวันหมดเขตการใช้เงินกิลเดนในวันที่ 28 มกราคม 2002
ไอร์แลนด์ กำหนดวันหมดเขตการใช้เงินปอนด์ในวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2002
สามารถนำเงินสกุลเดิมของประเทศสมาชิกอียูไปแลกเป็นยูโรได้ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2002
เงินที่ฝากอยู่ในธนาคาร ทางธนาคารจะเปลี่ยนเป็นเงินยูโรโดยอัตโนมัติ
กรณีที่มีเงินเดิมหลงเหลือ สามารถนำธนบัตรไปแลกที่ธนาคารชาติ(แห่งเดียว)ได้จนถึงปี 2012 และสำหรับเหรียญสามารถนำไปแลกได้จนถึงปี 2005
ค่าของเงินยูโร(1 ยูโร)มีค่าประมาณการ ดังนี้
6.55957 ฟรังค์ - ฝรั่งเศส
40.339 ฟรังค์ - เบลเยี่ยม
1.95583 มาร์ก - เยอรมัน
166.386 เปเซตา - สเปน
312.03 ดรักมา – กรีซ
0.787564 ปอนด์ – ไอร์แลนด์
1936.27 เลียร์ – อิตาลี
40.3399 ฟรังค์ – ลักเซมเบิร์ก
200.482 เอสกุนโด – ปอร์ตุเกส
2.20371 กิลเดน – เนเธอร์แลนด์
13.7603 ชิลลิง – ออสเตรีย
5.94573 มาร์ก – ฟินแลนด์
1 ปอนด์ มีค่าประมาณ 1.554 ยูโร
ธนบัตรยูโรมีทั้งหมด 7 ใบ ได้แก่ ใบละ 500 200 100 50 20 10 และ 5 ยูโร
เหรียญยูโรมีทั้งหมด 8 เหรียญ ได้แก่ 2 ยูโร 1 ยูโร 50 ยูโรเซนต์ 20 ยูโรเซนต์ 10 ยูโรเซนต์ 5 ยูโรเซนต์ 2 ยูโรเซนต์ และ 1 ยูโรเซนต์ (1 ยูโร เท่ากับ 100 ยูโรเซนต์)

. ประวัติเครื่องบิน เอฟ-5 ( F-5 )
ในช่วงปลายสงครามเวียดนาม กองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา ได้พบว่าเครื่องบินขับไล่ทางยุทธศาสตร์ขนาดใหญ่แบบ เอฟ-111 ได้กลายเป็นเป้าซ้อมปืนและจรวดให้กับนักบิน มิก-21 อย่างมันมือ ด้วยความใหญ่และหนักของ เอฟ-111 ไม่อาจสร้างความได้เปรียบในการรบแบบติดพัน (Dog Fight) ได้ ดังนั้น เอฟ-111 จึงถูกเปลี่ยนภารกิจให้เป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดขนาดเบาและออกปฏิบัติการภายใต้การคุ้มกันของเครื่องบินขับไล่แบบ เอฟ-4 ซึ่งเป็นเครื่องบินขับไล่เบาขนาด 2 ที่นั่ง ซึ่งว่าไปแล้วก็ยังมีขนาดใหญ่อยู่ดี และจะต้องใช้ถึงสองเครื่องในการไล่ต้อน มิก-21 ที่แสนจะปราดเปรียว ซึ่งในการดวลกันตัวต่อตัวระหว่าง เอฟ-4 กับ มิก-21 นั้น ส่วนใหญ่ มิก-21 จะบินหลบหนีไปได้
ความต้องการเครื่องบินขับไล่ขนาดเบาเพื่อต่อกรกับ มิก-21 อย่างสูสี ทำให้เอฟ-5 เอของบริษัท นอร์ธรอปซึ่งแต่เดิมถูกจัดวางไว้ในฐานะเครื่องบินลาดตระเวนโจมตีเบาและตรวจการณ์ถ่ายภาพทางอากาศเช่นเดียวกับเครื่อง เอ-4 ถูกจับตามองด้วยความสนใจ เพราะเอฟ-5 เป็นเครื่องบินเบาที่มีท่วงท่าการบินและความปราดเปรียวคล่องตัวที่ใกล้เคียงกับ มิก-21 มากที่สุด ดังนั้นบริษัท นอร์ธรอป จึงได้รับสั่งให้อัพเกรดเครื่องเอฟ-5 เป็นเครื่องบินขับไล่เบา
เครื่องเอฟ-5 ได้รับการปรับปรุงโดยการขยายโครงสร้างให้ใหญ่และยาวขึ้นกว่าเดิมประมาณ 15 เปอร์เซ็นต์ ใช้เครื่องยนต์ของ เยเนอรัล อิเลคทริค รุ่นใหม่ที่มีแรงขับดันสูงขึ้น ติดเรดาห์ที่มีขีดความสามารถจับเป้าหมายได้อย่างแม่นยำในระยะ 15 ไมล์ สามารถยิงจรวดอากาศสู่อากาศนำวิถีด้วยอินฟราเรดแบบ เอไอเอ็ม-9 และเรียกเอฟ-5 รุ่นนี้ว่าเอฟ-5 อี ไทเกอร์ทูว์
เอฟ-5 อี ถูกส่งเข้าประจำการใน เวียดนามใต้ เพียงไม่กี่ร้อยเครื่องและยังไม่ทันได้ประมือกับมิก-21 สหรัฐอเมริกาก็ยอมถอนตัวออกจากสงครามเวียดนามพร้อมกับทิ้งเอฟ-5 อี จำนวน 350 เครื่องไว้ในเวียดนาม ปัจจุบันรัฐบาลเวียดนามได้เก็บรักษาเอฟ-5 อี ไว้ในอนุสรณ์สถานสงครามเวียดนามเพียงไม่กี่เครื่องและทิ้งส่วนที่เหลือให้ชำรุดผุพังไปตามกาลเวลา เนื่องจากไม่มีการซ่อมบำรุงและอะไหล่สนับสนุน
สหรัฐอเมริกาเองก็ยังคงใช้งานเอฟ-5 อี มาจนถึงปัจจุบัน โดยใช้ในสามภาระกิจคือ เป็นเครื่องบินข้าศึกสมมุติในการฝึกหลักสูตรท็อปกัน (TOP GUN) เพราะเอฟ-5 อี มีลักษณะการบินที่ใกล้เคียงกับเครื่องบินขับไล่มิกของรัสเซียมาก ใช้เป็นเครื่องบินสังเกตการณ์การบินของอากาศยานทดลองและใช้ฝึกนักบิน โดยใช้ที-38 แต่ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นที-45 ของอังกฤษแล้ว กองทัพอากาศไทยก็ได้ทำการปรับปรุงเอฟ-5 อี ในประจำการให้มีขีดความสามารถในการรบเพิ่มขึ้น โดยการเปลี่ยนเรดาห์ให้สามารถจับเป้าข้าศึกได้ในระยะ 25 ไมล์ เพิ่มจอฮัด (HUD) ติดระบบนำร่องแบบทาแคนซึ่งเอฟ-5 อีของกองทัพอากาศไทยเมื่อปรับปรุงแล้ว จึงมีขีดความสามารถในการยิงจรวดนำวิถีแบบไพธอน 4 เพิ่มขึ้นจากเดิมที่ยิงเอไอเอ็ม-9 ได้แบบเดียวเท่านั้น
เครื่องบินขับไล่เบาที่เป็นอมตะที่สุดในโลกนี้ (ยังคงประจำการในกองทัพของประเทศผู้ผลิตจนถึงปัจจุบัน) นอกจากมิก-21 แล้ว มีเพียงเอฟ-5 อีคู่ปรับที่ไม่เคยเจอกันเลยตลอดกาล
ในช่วงปลายสงครามเวียดนาม กองทัพอากาศสหรัฐอเมริกาได้พบว่าเครื่องบินขับไล่ทางยุทธศาสตร์ขนาดใหญ่แบบเอฟ-111 ได้กลายเป็นเป้าซ้อมปืนและจรวดให้กับนักบินมิก-21 อย่างมันมือ ด้วยความใหญ่และหนักของเอฟ-111 ไม่อาจสร้างความได้เปรียบในการรบแบบติดพัน (Dog Fight) ได้ ดังนั้นเอฟ-111 จึงถูกเปลี่ยนภารกิจให้เป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดขนาดเบาและออกปฏิบัติการภายใต้การคุ้มกันของเครื่องบินขับไล่แบบเอฟ-4 ซึ่งเป็นเครื่องบินขับไล่ขนาด 2 ที่นั่ง ซึ่งว่าไปแล้วก็ยังมีขนาดใหญ่อยู่ดี และจะต้องใช้ถึงสองเครื่องในการไล่ต้อนมิก-21 ที่แสนจะปราดเปรียว ซึ่งในการดวลกันตัวต่อตัวระหว่างเอฟ-4 กับมิก-21 นั้น ส่วนใหญ่มิก-21 จะบินหลบหนีไปได้
ความต้องการเครื่องบินขับไล่ขนาดเบาเพื่อต่อกรกับมิก-21 อย่างสูสี ทำให้เอฟ-5 เอของบริษัทนอร์ธรอปซึ่งแต่เดิมถูกจัดวางไว้ในฐานะเครื่องบินลาดตระเวนโจมตีเบาและตรวจการณ์ถ่ายภาพทางอากาศเช่นเดียวกับเครื่องเอ-4 ถูกจับตามองด้วยความสนใจ เพราะเอฟ-5 เป็นเครื่องบินเบาที่มีท่วงท่าการบินและความปราดเปรียวคล่องตัวที่ใกล้เคียงกับมิก-21 มากที่สุด ดังนั้นบริษัทนอร์ธรอปจึงได้รับสั่งให้อัพเกรดเครื่องเอฟ-5 เป็นเครื่องบินขับไล่เบา
เครื่องเอฟ-5 ได้รับการปรับปรุงโดยการขยายโครงสร้างให้ใหญ่และยาวขึ้นกว่าเดิมประมาณ 15 เปอร์เซ็นต์ ใช้เครื่องยนต์ของเยเนอรัล อิเลคทริครุ่นใหม่ที่มีแรงขับดันสูงขึ้น ติดเรดาห์ที่มีขีดความสามารถจับเป้าหมายได้อย่างแม่นยำในระยะ 15 ไมล์ สามารถยิงจรวดอากาศสู่อากาศนำวิถีด้วยอินฟราเรดแบบเอไอเอ็ม-9 และเรียกเอฟ-5 รุ่นนี้ว่าเอฟ-5 อี ไทเกอร์ทูว์
เอฟ-5 อี ถูกส่งเข้าประจำการในเวียดนามใต้เพียงไม่กี่ร้อยเครื่องและยังไม่ทันได้ประมือกับมิก-21 สหรัฐอเมริกาก็ยอมถอนตัวออกจากสงครามเวียดนามพร้อมกับทิ้งเอฟ-5 อี จำนวน 350 เครื่องไว้ในเวียดนาม ปัจจุบันรัฐบาลเวียดนามได้เก็บรักษาเอฟ-5 อี ไว้ในอนุสรณ์สถานสงครามเวียดนามเพียงไม่กี่เครื่องและทิ้งส่วนที่เหลือให้ชำรุดผุพังไปตามกาลเวลา เนื่องจากไม่มีการซ่อมบำรุงและอะไหล่สนับสนุน
สหรัฐอเมริกาเองก็ยังคงใช้งานเอฟ-5 อี มาจนถึงปัจจุบัน โดยใช้ในสามภาระกิจคือ เป็นเครื่องบินข้าศึกสมมุติในการฝึกหลักสูตรท็อปกัน (TOP GUN) เพราะเอฟ-5 อี มีลักษณะการบินที่ใกล้เคียงกับเครื่องบินขับไล่มิกของรัสเซียมาก ใช้เป็นเครื่องบินสังเกตการณ์การบินของอากาศยานทดลองและใช้ฝึกนักบิน โดยใช้ที-38 แต่ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นที-45 ของอังกฤษแล้ว กองทัพอากาศไทยก็ได้ทำการปรับปรุงเอฟ-5 อี ในประจำการให้มีขีดความสามารถในการรบเพิ่มขึ้น โดยการเปลี่ยนเรดาห์ให้สามารถจับเป้าข้าศึกได้ในระยะ 25 ไมล์ เพิ่มจอฮัด (HUD) ติดระบบนำร่องแบบทาแคนซึ่งเอฟ-5 อีของกองทัพอากาศไทยเมื่อปรับปรุงแล้ว จึงมีขีดความสามารถในการยิงจรวดนำวิถีแบบไพธอน 4 เพิ่มขึ้นจากเดิมที่ยิงเอไอเอ็ม-9 ได้แบบเดียวเท่านั้น
เครื่องบินขับไล่เบาที่เป็นอมตะที่สุดในโลกนี้ (ยังคงประจำการในกองทัพของประเทศผู้ผลิตจนถึงปัจจุบัน) นอกจากมิก-21 แล้ว มีเพียงเอฟ-5 อีคู่ปรับที่ไม่เคยเจอกันเลยตลอดกาล

เล่ากันว่า"ไอศครีม"มีต้นกำเนิดมาจากดินแดนในต่างประเทศ ทั้งนี้ได้แพร่กระจายเข้ามาในประเทศไทยเมื่อสมัยรัชกาลที่ 5 ในสมัยนั้นส่วนใหญ่จะใช้รับประทานกันแต่ภายในวังเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากไอศกรีมเป็นอาหารหวานที่ทันสมัยหรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นนวัตกรรมใหมาก็ว่าได้ ใครได้ลองรับประทานไอศกรีมในสมัยนั้นก็ถือว่า เป็นคนที่ก้าวล้ำนำสมัยไปโดยปริยาย
สืบสาวต้นกำเนิดไอศกรีมยุคโบราณ จุดเริ่มต้นของไอศกรีมในระดับสากล นายโทมัส อาร์ควินนี่ เล่าว่า การรับประทานไอศกรีมน่าจะเริ่มต้นกันมาตั้งแต่สมัยจักรพรรดิเนโรห์ แห่งอนาจักรโรมันที่ได้พระราชทานเลี้ยงไอศกรีมแก่เหล่าทหารหาญที่อยู่ในกองทัพของพระองค์ แต่ในขณะนั้นไอศกรีมเกิดจากเป็นการนำหิมะมาผสมเข้ากับน้ำผึ้งและผลไม้ ต่อมาเรียกไอศกรีมประเภทนี้ว่า เชอร์เบ็ท(Sherbet)นั่นเอง แต่ตำนานนี้ก็หาได้เป็นแค่ตำนานเดียวที่เล่าสืบต่อกันมาถึงต้นกำเนิดของไอศกรีมไม่ หากแต่บางกระแสก็ระบุว่าบรรพชนของคนจีนค้นพบไอศกรีมเป็นครั้งแรก เมื่อประมาณ 4,000 ปีที่ผ่านมา ซึ่งลักษณะของไอศกรีมในประเทศจีนทำมาจากข้าวบดผสมกับนมสดที่เย็นจนเป็นนำแข็งและได้มีการสอนให้ทำไอศกรีมให้กับคนอินเดีย
และชาวเปอร์เชียอีกด้วย การก่อกำเนิดไอศกรีมตามตำนานประเทศจีนระบุว่า เป็นเรื่องของความบังเอิญแท้ๆ ทั้งนี้เป็นที่ทราบกันดีว่าประเทศจีนในสมัยนั้นเพิ่งจะมีการรู้จักรีดนมจากสัตว์เลี้ยงที่อยู่ในฟาร์ม เมื่อรีดออกมาจำนวนมากก็บริโภคไม่หมด ประกอบกับน้ำนมเป็นสินค้าที่มีราคาแพงมากๆ คนชั้นสูงเห็นท่าไม่ดีจึงเกิดแนวคิดนำน้ำนมไปหมกซ่อนไว้ในหิมะนัยว่าเพื่อต้องการที่จะถนอมน้ำนมเอาไว้รับประทานได้นานๆ เกิดขึ้นด้วยความบังเอิญแท้ๆ จนกระทั่งน้ำนมที่นำไปหมกไว้ในหิมะกลายเป็นนมแช่แข็งขึ้นมาในบัดดล จากนั้นก็มีการพัฒนารูปแบบจากนมแช่แข็งที่แสนจะสุดธรรมดาให้กลายเป็นน้ำผลไม้แช่แข็ง ในส่วนของราชวงศ์โมกุลได้นำเอานมต้มมาผสมกับถั่วพิสตาซิโอจนเกิดเป็นของหวานแช่แข็งเรียกกันว่า Kulfi ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นแบบแผนของไอศกรีมในยุคโบราณ จนปลายศตวรรษที่ 13 มาร์โคโปโล เดินทางไปจีน และชื่นชอบ จึงนำสูตรกลับไป อิตาลีขณะเดินทางมีการเติมนมลงไป กลายเป็นสูตร ของเขาโดยเฉพาะ และแพร่หลายไปในอิตาลี ฝรั่งเศสและข้ามไปอังกฤษ คนอิตาลีถือว่าตนเองเป็นต้นตำรับไอศกรีมแบบที่นำมาปั่นให้เย็นจนแข็ง เรียกว่าเจลาติ (Gelati) ประเทศอิตาลีและมีการพัฒนาไปมากจนทำให้อิตาลีได้ชื่อว่าเป็นแหล่งไอศกรีมเลิศรสเลยทีเดียว ขณะเดียวกันคนอิตาลีมักจะทึกทักเอาว่าบรรพชนของตนเป็นคนค้นพบไอศกรีมเป็นครั้งแรกเสมอมา แถบยุโรปประมาณ ค.ศ.1670 ฟรานเอสโก ได้นำไอศกรีมไปจำหน่ายภายในร้านกาแฟของเขาเพื่อให้บริการลูกค้าของเขาปรากฏว่าได้รับความสนใจกันอย่างกว้างขวางมากทีเดียวไอศกรีม
ได้รับการพัฒนากระบวนการผลิตขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง ค.ศ.1846 นางแนนซี่ จอห์นสัน ก็สามารถสร้างเครื่องผลิตไอศกรีมขึ้นมาได้เป็นครั้งแรก และนับเป็นจุดที่ทำให้ไอศกรีม เผยแพร่เข้าไปทั่วโลกก็ว่าได้ เส้นทางการแพร่หลายของเจ้าไอติม ที่น่าสนใจก็คือเมื่อประมาณศตวรรษที่ 14 ไอศกรีมได้แพร่หลายเข้าไปในประเทศเทศอิตาลีและฝรั่งเศส ซึ่งในประวัติศาสตร์ ของไอศกรีมช่วงนี้ระบุว่า ในงานฉลองอภิเษกสมรสระหว่างแคเธอรีน เดอ เมดิซี แห่งเวนิชกับกษัตริย์เฮนรี่ที่ 2 ของฝรั่งเศสได้มีการนำ ของหวานกึ่งแช่แข็งมาเสริฟแขกเหรือที่มาร่วมงาน สำหรับรูปร่างหน้าตาเหมือนกับไอศกรีมไม่มีผิดเพี้ยน และนี้ก็เป็นอีกจุดหนึ่งทำให้ ไอศกรีมกลายเป็นของหวานของคนค่อนโลกไปโดยปริยาย เล่ากันว่าในช่วงแรกๆที่มีไอศกรีมต้องผ่านการผลิตที่ค่อนข้างจะยุ่งยากเนื่องจากต้องใช้เวลาและต้องลงแรงตามสมควร เมื่อได้ผลิตผลจากการลงแรงที่เป็นไอศกรีมเย็นเฉียบแล้ว ก็ต้องเกณฑ์คนมาช่วยกันรับประทานให้หมดมิเช่นนั้นแล้วไอศกรีมก็จะละลายกลายเป็นน้ำไปในเวลาอันรวดเร็ว กลายเป็นการลงทุนที่สูญเปล่าในที่สุด การแพร่หลายของไอศกรีมจากฝรั่งเศสเข้าไปอเมริกา ในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 จนไอศกรีมกลายเป็นของหวานที่ผู้คนชื่นชอบกันมาก ในช่วงนี้ตำนานไอศกรีมในสหรัฐอเมริกาโดยเฉพาะ "ไอศกรีมซันเดย์"ได้ถือกำเนิดขึ้นท่ามกลางความอึมครึมเนื่องจากยังไม่มีข้อสรุปที่แน่ชัดว่า เกิดขึ้นในรัฐไหนกันแน่ แต่ที่แน่ๆในราวๆปี พ.ศ. 2435 ไอศกรีมซันเดย์ได้ถือกำเนิดขึ้นท่ามกลางความตื่นเต้นของอเมริกันชนสมัยนั้นอย่างถ้วนหน้า "ไอศกรีมซันเดย์"ถูกนักบวชประท้วง เล่ากันสืบมาว่า ในรัฐนิวยอร์มีการนำคำว่า "ซันเดย์"มาใช้ตั้งชื่อไอศกรีม สืบเนื่องจากทางร้านขายยาที่มีชื่อ "แพลตต์แอนด์โคต์" โดยนายเชสเตอร์ แพลตต์ เจ้าของร้านเกิดไอเดียใหม่ๆขึ้นมาโดยการนำเอาไอศกรีมมาจำหน่าย ตามปรกติแล้วเชสเตอร์เขาจะตักไอศกรีมขายปรกติธรรมดาๆ ต่อมาวันหนึ่งซึ่งเป็นวันอาทิตย์ นายเชสเตอร์ แพลตต์ ได้รับแรงดลใจอะไรสักอย่างเลยตักไอศกรีมใส่ถ้วยแชมเปญแล้วนำเอาไซปรัสรสเชอรี่มาราดลงบนก้อนไอศกรีมด้วย และประดับด้วยผลเชอรี่แช่อิ่มบนยอด ดูสวยงามน่ารับประทานเป็นอย่างยิ่ง จากกลยุทธ์อันนี้เองสามารถเรียกร้องความสนใจจากลูกค้าขาประจำและขาจรของนายเชสเตอร์ แพลลต์ได้เป็นอย่างดี หลังจากที่เกิดไอเดียอันบรรเจิดจนได้"ไอศกรีมหน้าตากแปลกๆ"ดังกล่าวแล้ว ปรากฏว่าไอศกรีมดังกล่าวก็ขายดีเป็นเท น้ำเทท่า จนนายเชสเตอร์ แพลตต์ จนนับเงินกันแทบไม่ทัน และเขาไม่ลืมที่จะตั้งชื่อให้ ไอศกรีมสูตรดังกล่าวเสียอย่างเลิศหรูว่า "Cherry Sunday" โดยให้เหตุผลง่ายๆว่า เพราะมันก่อกำเนิดขึ้นในวันอาทิตย์นั่นเอง ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราได้รับรู้รับทราบถึงเส้นทางของ "ไอศกรีมซันเดย์" ว่ามีประวัติความเป็นมาอย่างไร แต่นั่นไม่ได้เป็นตำนานเดียวเท่านั้น เนื่องจากยังมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับไอศกรีมซันเดย์อีกหลายตำนานที่เล่าสืบต่อกันมา วันอาทิตย์"ที่มาของSunday เป็นที่น่าสังเกตว่าจากตำนานต่างๆของไอศกรีมซันเดย์มักจะเกี่ยวพันอยู่กับวันอาทิตย์แทบทั้งสิ้น อย่างกรณีของการบอกเล่าของ "นายจอร์จ กิฟฟี่" คนดังแห่งรัฐวิสคอนซิน ระบุว่า เหตุที่มีการเลือกใช้คำว่า Sunday เพราะวันอาทิตย์เป็นวันที่อเมริกันชนชาวคริสต์ส่วนใหญ่จะไปเข้าโบสถ์กันแทบทุกคน ในวันนี้ผู้คนจะแต่งตัวดีๆพอช่วงเวลาหลังจากเสร็จพิธีในโบสถ์แล้ว คริสตศาสนิกชนก็จะชักชวนกันไปหาของหวานรับประทานกัน ดูเหมือนว่าเจ้าไอศกรีมเป็นของหวานชนิดแรกๆที่ถูกเลือก และแม้ว่าไอศกรีมจะมีราคาแพงเท่าไหร่ก็ตามก็ไม่มีใครจะปริปากบ่นเพราะวันแห่งการเข้าโบสถ์นับเป็นวันแห่งมงคลนั่นเอง อย่างไรก็ตามต่อมาคำว่า "Sunday" ได้ถูกเปลี่ยนมาใช้ "Sundae"สาเหตุจากการที่ในหมู่คริสต์ศาสนิกชนโดยเฉพาะผู้ที่เป็นผู้นำในแวดวงศาสนาได้ดาหน้าออกมาโจมตีว่าการนำคำว่า "Sunday"มาใช้ว่าเป็นเรื่องไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่งเนื่องจากวันอาทิตย์เป็นวันอันศักดิ์สิทธิ์ซึ่งการนำวันดังกล่าวมาตั้งเป็นชื่อของหวานเป็นสิ่งไม่บังควร แต่จะอย่างไรก็แล้วแต่ชื่อของ "ไอศกรีมซันเดย์"แพร่หลายไปทั่วโลกอย่างยากที่จะหยุดยั้งได้แล้ว แม้ว่าชื่อของมันจะถูกเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตามที แต่รสชาติความอร่อยของมันได้ฝังรากลึกเข้าไปนั่งในใจคนทั่วโลกเสียแล้ว ประธานาธิบดีจอร์จ วอชิงตัน ถึงกับลงทุนถึง 200 ดอลลาร์ซื้อเครื่องปั่นไอศกรีม ไปทำกินเองในหน้าร้อน คนไทยตื่นเต้นได้ลิ้มรสไอติมสมัยร.5 ส่วนสังคมไทยไอศกรีมได้เข้ามาปรากฏตัวในตั้งแต่รัชสมัยของรัชกาลที่ 4 คาบเกี่ยวถึง รัชกาลที่ 5 โดยเข้ามาทางประเทศสิงคโปร์ในขณะนั้นมีการนำน้ำแข็งเข้ามาก่อนที่จะนำไอศกรีมเข้ามา คนไทยสมัยนั้นมักจะเรียกไอศกรีมกันติดปากว่า "ไอศครีม"หรือ"ไอติม"และนับเป็นของหวานประเภทเดียวที่สร้างความประหลาดให้กับสังคมไทยเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากต้องใช้ความเย็นเป็นตัวสำคัญในการทำ เล่ากันว่าสังคมไทยสมัยรัชกาลที่ 4 มีการจำหน่ายกันเฉพาะน้ำแข็งที่ใส่น้ำหวาน ต่อมาได้พัฒนาเป็นไอติมหลอดเนื่องจากนำน้ำหวานลงไปในหลอดโดยผสมออกเป็นหลายรสชาติ ขณะเดียวกันก็ผสมสีลงไป ทั้งสีแดง สีส้ม สีเขียว สีดำ สีชา ทั้งนี้เพื่อที่จะสร้างความสวยงามแปลกใหม่ และสามารถสร้างแรงดึงดูดลูกค้าตัวน้อยๆได้อีกทางหนึ่ง และที่สำคัญมีการนำกลยุทธ์การตลาดแจกแถมขึ้นมาใช้กันด้วย โดยการนำสีแดงไปทาไว้ที่ไม้ไผ่ซึ่งใช้เสียบไอติมหลอด ใครซื้อได้ไม้เสียบสีแดงก็สามารถที่จะนำไม้ มาแลกไอติมหลอดฟรีๆได้อีก 1 อัน พัฒนามีให้เลือกหลากหลายรสชาติ ไอศครีมถูกพัฒนาไปอ ย่างต่อเนื่องมีการนำไอศกรีมตักใส่แก้ว ใส่ถ้วย แถมด้วยใส่ขนมประเภท ลอดช่อง ขนุน ถั่วลิสง เม็ดบัว ถั่วแดง ลงไปบนหน้าไอศกรีมทั้งนี้เพื่อที่จะเพิ่มพูนรสชาติให้อร่อยมากยิ่งขึ้น ที่สำคัญไม่ลืมที่จะเหยาะนมสดหรือช็อกโกเล็ตลงไปบนก้อนไอศกรีมด้วย นอกจากนี้แล้วยังมีไอศกรีมชนิดตัก ซึ่งส่วนใหญ่จะมีลักษณะเป็นไอศกรีมกะทิรูปลักษณะเป็นแท่งใหญ่ๆแล้วนำมาตัดเป็นชิ้นเล็กเสียบไม้ไว้แบ่งขาย ทั้งนี้มีให้เลือกหลากหลายรสชาติ ทั้งทุเรียน กาแฟ ชา ชอกโกเล็ตและเผือก เป็นต้น ในขณะเดียวกันธุรกิจร้านขายไอศกรีมกลายเป็นธุรกิจขนาดย่อม ซึ่งลูกค้าเป้าหมายส่วนใหญ่ก็ คือ วัยรุ่น ทั้งได้พัฒนาไอศกรีมเป็นไอศกรีมสมุนไพรก่อให้เกิดประโยชน์ในด้านสุขภาพ เนื่องจากแคลอรีต่ำ เพื่อสนองตอบต่อลูกค้าที่ต้องการควบคุม เรื่องอาหาร ปัจจุบันนอกจากมีการทำไอศกรีมไว้รับประทานเองแล้ว ยังมีการทำไอศกรีมในรูปของโรงงานอุตสาหกรรม ผลิตไอศกรีมจำนวนมากๆส่งป้อนตลาด ทั้งนี้มีแบรนด์สินค้าเป็นของตนเอง ซึ่งในตลาดขณะนี้มีอยู่จำนวนมากมายหลายยี่ห้อ บางยี่ห้อแบรนด์สินค้าเป็นที่ชื่นชอบของผู้บริโภคในท้องตลาด เรียกได้ว่าติดตลาดแล้วเป็นการถาวร ทั้งในรสชาติความเอร็ดอร่อย รสหวานเย้ายวนทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ความนิยมและคลั่งไคล้ในรสชาติของไอศกรีมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆทั้งวัยเด็กวัยผู้ใหญ่ทุกคนก็ไม่เคยปฏิเสธไอศกรีม จนทำให้มีการพัฒนาไอศกรีมทั้งในรูปองรสชาติ รูปแบบ ภาชนะที่ใส่ วัตถุที่จะนำมาปรุงแต่งให้ได้ไอศกรีมเป็นที่เป็นที่ชื่น ชอบของผู้บริโภคนับตั้งแต่ชาเขียว กระเจี๊ยบ มะละกอ ชมพู่ งาดำ นับวันก็มีไอศกรีมหลายรสชาติให้เลือกกันรับประทาน มากมายจนจำกันแทบไม่หวาดไม่ไหวเวลาจะสั่งก็ต้องดูที่เมนูเป็นหลัก จากการของหวานที่ถูกค้นพบด้วยความบังเอิญไม่ว่าจะเป็นตำนานของคนจีนที่นำน้ำนมไปเก็บไว้ใน กองหิมะแล้วกลายเป็นน้ำแข็งรสหอมหวาน หรือตำนานทางยุโรปที่นำนมผสมกับหิมะกลายเป็นไอศกรีมก็ตามที ทำให้เราเห็น เส้นทางเดินของไอศกรีมกันแล้วว่าเป็นมายาวนานเพียงใด จนกระทั่งทุกวันนี้ของหวานประเภทนี้ได้ถูกพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง และแพร่กระจายเข้าไปเกาะกุมหัวใจของคนได้ทั่วโลก ปัจจุบันเรียกได้ไอศกรีมกลายเป็นของหวานของคนค่อนโลกแล้วก็ว่าได้ ธุรกิจไอศกรีมต้นทุนต่ำกำไรสูง ตลาดไอศกรีมเป็นตลาดที่มีการเจริญเติบโตผู้ผลิตไอศกรีมรายย่อยคิด เป็นจำนวน 78% ของตลาดไอศกรีมทั่วโลกส่วนผู้ผลิตไอศกรีมรายใหญ่ (ยูนิลิเวอร์ , เนสเล่ ,มาร์ส ฯลฯ) คิดเป็นเพียง 22% ของตลาดไอศกรีมทั่วโลกด้วยวิธีการซื้อกิจการบวกกับการตลาด การผลิตและความชำนาญทางด้านการขายที่เหนือกว่าทำให้บริษัทที่ผลิตไอศกรีมต่างๆ สามารถเพิ่มส่วนแบ่ง ตลาดของไอศกรีมทั่วโลกได้ ในทุกวันนี้ตลาดไอศกรีมพร้อมที่จะได้รับการขยายตลาดสูงด้วยระดับการบริโภคที่ต่ำทำให้มีโอกาสในการผลิตสูงในการเพิ่มปริมาณการบริโภคด้วย กลยุทธทางการโฆษณา การส่งเสริมการขายและการวางตลาดของผลิตภัณฑ ์ไอศกรีม แปลกๆ ใหม่ๆการบริโภคไอศกรีมในครัวเรือนมีปริมาณเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลเนื่องจาก ในปัจจุบันนี้อุปกรณ์การแช่แข็งแพร่หลายไปทั่วโลก ตลาดไอศกรีมเป็นตลาดที่มีกำไรสูงราคาต้นทุนของส่วนผสมต่างๆไม่สูงมากนัก(ยกเว้นส่วนผสมที่นำเข้าจากต่างประเทศ) ผู้บริโภคตัดสินใจซื้อไอศกรีมทันที่เพื่อตอบสนองความพอใจส่วนตัว ดังนั้นผู้บริโภค จึงพร้อมจะจ่ายเงินสูงกว่าเพื่อผลิตภัณฑ์ที่เขาต้องการมากกว่า มีความรู้ X วชาญในตลาดไอศกรีม มีแหล่งส่วนผสมต่างๆ
เช่นน้ำตาล,ลูกกวาด,ผลไม้ช๊อกโกแลตและ นมมีความรู้เกี่ยว กับผลิตภัณฑ์นมช๊อกโกแลต ลูกกวาดและอาหารแช่แข็งเป็นอย่างดี มีความสามารถในการสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ และการผลิตแบบอุตสาหกรรมด้วยมีกลุ่ม ผลิตภัณฑ์ ในแบรนด์และและแนวคิดต่างๆมากมายมีความสามารถและประสบการณ์ทางด้านการ ตลาด และการขาย สำหรับขั้นตอนการผลิตในระดับอุตสาหกรรม 1 การเตรียมส่วนผสม โดยการชั่งส่วนผสมทั้งหมดและผสมให้เข้ากัน 2 การทำให้เป็นเนื้อเดียวกัน และการฆ่าเชื้อ (Homogenize and Pasteurize) ที่อุณหภูมิ 90 องศาเซลเซียส 2-3วินาที 4.การทำให้เย็น (Cooling) โดยการบ่มในห้องเย็นเป็นเวลา 10-12 ชั่วโมง 5.การทำให้แข็งตัว (Freezing) โดยนำมาปั่นในเครื่องปั่นไอศกรีม 6. การบรรจุ (Packaging) ส่วนผสมของไอศกรีม ไขมันนม อาจได้จากสัตว์ หรือ จากพืช ก็ได้ เป็นตัวทำให้เกิดเนื้อสัมผัส รสชาติ และกลิ่นรส ที่ดี milk solid not fat (MSNF)
เป็นตัวช่วยลดจุดเยือกแข็ง ได้แก่ lactose โปรตีน และ เกลือแร่ต่างๆ สารให้ความหวาน (sweetener) มักนิยมใช้ น้ำตาลทรายน้ำ และ อากาศ สารที่ทำให้คงตัว (stabilizer) สารที่ช่วยให้ส่วน ผสมเป็นเนื้อเดียวกัน (emulzifier) สีและกลิ่น (colouring and flavouring) สำหรับการโฮโมจิไนส์ หมายถึง การทำให้เป็นเนื้อเดียวกัน เครื่องมือที่ใช้ในการทำให้เป็นเนื้อเดียวกันนี้เรียกว่า "โฮโมส์เซอร์" (homogenizer) หลักการคือ น้ำนมที่อุ่นให้ร้อนพอเหมาะจะถูกอัดในกระบอกสูบด้วยความดันสูง ผ่านรูตีบของลิ้น ซึ่งมีแรงกดประมาณ 3,000 ปอนด์/ตารางนิ้ว จะทำให้เม็ดไขมันนมซึ่งปกติมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 4-6 ไมครอน ถูกย่อยให้มีขนาดเล็กลงเพียง 0.2-2.2 ไมครอน ซึ่งจะทำให้แทรกตัวอยู่ในน้ำนมได้ทนทาน ไม่แยกตัวลอยขึ้นสู่ผิวบนเป็นชั้นครีมได้ง่าย การที่ไขมันกระจายตัวเป็นเนื้อเดียวกับนม ได้ดีเช่นนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้นมอร่อยไปทุกหยดเท่านั้น แต่ยังทำให้คุณสมบัติทางฟิสิกส์บางอย่างเปลี่ยนแปลงไปอีกด้วย ประโยชน์การทำโฮโมจิไนส์ 1. ทำให้เม็ดไขมันเล็กละเอียดลง เพื่อให้ไขมันกระจายตัวแทรกอยู่ในน้ำนมได้ทนทาน ทำให้นมมีรสอร่อยทั่วทุกหยด 2. ป้องกันการเกิดชั้นครีม เม็ดไขมันที่มีขนาดเล็กย่อมแทรกอยู่ในน้ำนมได้นาน จึงไม่แยกตัวลอยขึ้นมารวมตัวเป็นชั้นครีม 3. ทำให้นมย่อยง่ายขึ้น นมที่ผ่านการโฮโมจิไนส์มาแล้ว โปรตีนนมจะมีค่า curd tension ต่ำทำให้ย่อยง่าย เหมาะที่จะใช้ เป็นอาหารทารก 4. ทำนมคืนรูปและผลิตภัณฑ์นมคืนรูปต่าง ๆ นมคืนรูปหรือผลิตภัณฑ์นมคืนรูปต่าง ๆ ที่ต้องผสมไขมันเข้าไปด้วยนั้น ต้อง นำมาโฮโมจิไนส์เพื่อการทำให้เป็นเนื้อเดียวกัน 5. ทำให้ไอศกรีมมีเนื้อนุ่ม การทำไอศกรีมนั้นต้องผสมสารอาหารหลายอย่างเข้าด้วยกัน ถ้าจะให้เป็นเนื้อเดียวกันจริง ๆ จะต้องนำมาโฮโมจีไนส์ด้วย 6. เพื่อให้ถูกต้องตามกฎหมายในขบวนการผลิต การผลิตนมสเตอริไลส์และนม ยู เอช ที นั้นกฎหมายกำหนดไว้ว่าต้องทำให้เนื้อเดียวกัน ดังนั้นการโฮโมจิไนส์จึงมีความจำเป็น วิธีการโฮโมจิไนส์ 1. นมต้องผ่านการกรองมาแล้วอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งนมต้องปราศจากผงของกรวดหรือทราย เพราะของแข็งเหล่านี้เป็นอันตรายต่อ กระบอกสูบมาก 2. นมต้องร้อนอุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๑๒๐ องศา ฟ. (๔๘.๘ องศา ซ.) 3. นมหรือผลิตภัณฑ์ที่จะนำมาโฮโมจิไนส์นั้นจะต้องอยู่ในสภาพของเหลวที่ไหลได้ คือต้องไม่ข้นจนเกินไป 4. นมหรือผลิตภัณฑ์ที่จะนำมาโฮโมจิไนส์นั้น จะต้องมีเครื่องปั๊มส่งเข้าเครื่องโฮโมจิไนส์เซอร์ มิฉะนั้นจะต้องอยู่ระดับสูงกว่าลิ้นเข้า (inlet) ของเครื่องโฮโม จิไนส์เซอร์ ระดับความสูงดังกล่าวย่อมมีความสัมพันธ์กับอุณหภูมิดังต่อไปนี้คือ อุณหภูมิ 170 องศา ฟ. (76.6องศา ซ.) ต้องอยู่สูงจากลิ้นเข้า อย่างน้อย 1 ฟุต อุณหภูมิ 180 องศา ฟ. (82.2 องศา ซ.) ต้องอยู่สูงจากลิ้นเข้า อย่างน้อย 3 ฟุต อุณหภูมิ 190 องศา ฟ. (87.7 องศา ซ.) ต้องอยู่สูงจาก ลิ้นเข้า อย่างน้อย 5 ฟุต กระบวนการทำไอศกรีม การทำไอศกรีมไม่ได้ยุ่งยากแต่อย่างใด บางคนอาจจะทำไว้รับประทานเองหรือจะทำไว้ขายก็สุดแท้แล้วแต่จุดประสงค์ของแต่ละคน แต่ถ้าอยากได้ไอศกรีมรสชาติใหม่ๆ ก็สามารถที่จะลองเติมข้าวโพดต้ม เม็ดแมงลัก ลอดช่อง มะพร้าวอ่อนเพิ่มลงไปขณะที่ไอศกรีมกำลังหนืดๆ อยู่ในเครื่องปั่นไอศกรีมก็ได้ เพราะจะทำให้ได้ไอศกรีมรสชาติใหม่ๆไว้รับประทานกัน หลักการทำไอศกรีมพอแบ่งออกได้เป็น 2 หลักการ อันประกอบด้วย 1.การแช่แข็งโดยใช้ช่องแช่แข็งของตู้เย็น ปัจจุบันนิยมบรรจุลงในกล่องพลาสติก จำหน่ายตามห้างสรรพสินค้า 2.การปั่นด้วยมือหรือเครื่องปั่น วิธีนี้นิยมใช้มานานแล้ว เนื่องจากใช้ทุนน้อยและเนื้อไอศกรีมเนียนนุ่มมีความแข็งแน่นมากกว่าวิธีแช่แข็ง ถ้าปั่นด้วยมอเตอร์ที่มีความเร็วพอเหมาะ จะทำให้ฟองอากาศถูกอัดแน่น และเกร็ดของไอศกรีมละเอียดยิบ การผลิตไอศกรีม ไม่ว่าจะผลิตด้วยระบบโรงงานหรือปั่นด้วยมือ มีสูตรที่พลิกแพลงเปลี่ยนแปลงได้ ต่างกันตรงที่ระบบโรงงาน อาจใช้ทุนสูงและ คนงานมาก การขายจึงขยายขอบข่ายกว้าง อาจเป็นการผลิตด้วยวิธีแช่แข็ง แล้ววางจำหน่ายตามห้างสรรพสินค้า และร้านค้าที่มีตู้แช่ ส่วนการปั่น ด้วยมือ เป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือนที่ขายเฉพาะ ที่ขายในท้องถิ่นและวงไม่กว้างนัก สูตรการทำไอศกรีมที่จะกล่าวต่อไปท่านจะปั่นก็ได้ หรือใส่ภาชนะแช่แข็งก็ได้ เป็นไอศครีมชนิดใช้ช้อนตักไม่ใช่ไอศครีมแท่ง

Cake

A selection of cakes.Cake is a form of food that is usually sweet and often baked. Cakes normally combine some kind of flour, a sweetening agent (commonly sugar), a binding agent (generally egg, though gluten or starch are often used by vegetarians and vegans), fats (usually butter, shortening, or margarine, although a fruit purée such as applesauce is sometimes substituted to avoid using fat), a liquid (milk, water or fruit juice), flavors and some form of leavening agent (such as yeast or baking powder), though many cakes lack these ingredients and instead rely on air bubbles in the dough to expand and cause the cake to rise. Cake is often frosted with buttercream or marzipan, and finished with piped borders and crystallized fruit.
Cake is often the dessert of choice for meals at ceremonial occasions, particularly weddings, anniversaries and birthdays. There are literally millions of cake recipes (some are bread-like and some rich and elaborate) and many are centuries old. Cake making is no longer a complicated procedure; while at one time considerable labor went into cake making (particularly the whisking of egg foams), baking equipment and directions have been so perfected and simplified that even the amateur cook may easily become an expert baker.
Contents

Varieties of cake

A decorated birthday cake.

German chocolate cake.
Cakes are broadly divided into several categories, based primarily on ingredients and cooking techniques.
Yeast cakes are the oldest, and are very similar to yeast breads. Such cakes are often very traditional in form, and include such pastries as babka and stollen.
Cheesecakes use mostly some form of cheese (often cream cheese, mascarpone, ricotta or the like), and have very little to no flour component (though it sometimes appears in the form of a (often sweetened) crust). Cheesecakes are also very old, with evidence of honey-sweetened cakes dating back to ancient Greece.
Sponge cakes are thought to be the first of the non-yeast-based cakes and rely primarily on trapped air in a protein matrix (generally of beaten eggs) to provide leavening, sometimes with a bit of baking powder or other chemical leaven added as insurance. Such cakes include the Italian/Jewish pan di Spagna and the French Génoise.
Butter cakes, including the pound cake and devil's food cake, rely on the combination of butter, eggs, and sometimes baking powder to provide both lift and a moist texture.
Beyond these classifications, cakes can be classified based on their appropriate accompaniment (such as coffee cake), contents (e.g. fruitcake or flourless chocolate cake), or occasion (wedding cake, birthday cake, or Passover plava, a type of Jewish sponge cake sometimes made with matzo meal).
Cakes may be small and intended for individual consumption (for example madeleines and cupcakes). Larger cakes may be made with the intention of being sliced and served as part of a meal or social function. The cutting of a wedding cake constitutes a social ceremony in some cultures. The Ancient Roman marriage ritual of confarreatio originated in the sharing of a cake.
Particular types of cake may be associated with particular festivals, such as stollen (at Christmas), babka and simnel cake (at Easter), or mooncake.
Some varieties of cake are widely available in the form of cake mixes, wherein some of the ingredients (usually flour, sugar, flavoring, baking powder, and sometimes some form of fat) are premixed, and the cook needs add only a few extra ingredients, usually eggs, water, and sometimes vegetable oil or butter. Such mixes are available under a number of brand names, including Betty Crocker, Duncan Hines, and Pillsbury; while the diversity of represented styles is limited, cake mixes do provide an easy and readily available homemade option for cooks who are not accomplished bakers.

Cake flour
Special cake flour with a high starch:gluten ratio is made from fine-textured, soft, low-protein wheat. It is strongly bleached, and compared to all-purpose flour, cake flour tends to result in cakes with a lighter, less dense texture Therefore, it is frequently specified or preferred in cakes meant to be soft, light, and or bright white, such as angel cake. However, cake flour is generally not considered mandatory for good results, and its effect on the cake's texture can readily be simulated by adding corn starch and/or baking soda to all-purpose flour Some recipes explicitly specify or permit all-purpose flour otably where a firmer or denser cake texture is desired.

Cake decorating
A cake decorated with "chocolate plastic," a fondant rose and chocolate leaves.
A finished cake is often enhanced by covering it with icing, or frosting, and toppings such as sprinkles, which are also known as "jimmies" in certain parts of the United States and "hundreds and thousands" in the United Kingdom. Frosting is usually made from powdered (icing) sugar, sometimes a fat of some sort, milk or cream, and often flavorings such as vanilla extract or cocoa powder. Some decorators use a rolled fondant icing. Commercial bakeries tend to use lard for the fat, and often whip the lard to introduce air bubbles. This makes the icing light and spreadable. Home bakers either use lard, butter, margarine or some combination thereof. Sprinkles are small firm pieces of sugar and oils that are colored with food coloring. In the late 20th century, new cake decorating products became available to the public. These include several specialized sprinkles and even methods to print pictures and transfer the image onto a cake.
Special tools are needed for more complex cake decorating, such as piping bags or syringes, and various piping tips. To use a piping bag or syringe, a piping tip is attached to the bag or syringe using a coupler. The bag or syringe is partially filled with icing which is sometimes colored. Using different piping tips and various techniques, a cake decorator can make many different designs. Basic decorating tips include open star, closed star, basketweave, round, drop flower, leaf, multi, petal, and specialty tips. Royal icing, marzipan (or a less sweet version, known as almond paste), fondant icing (also known as sugarpaste) and buttercream are used as covering icings and to create decorations. Floral sugarcraft or wired sugar flowers are an important part of cake decoration. Cakes for special occasions, such as wedding cakes, are traditionally rich fruit cakes or occasionally Madeira cakes (also known as whisked or fatless sponge), that are covered with marzipan and either iced using royal icing or sugarpaste. They are finished with piped borders (made with royal icing) and adorned with a piped message, wired sugar flowers, hand-formed fondant flowers, marzipan fruit, piped flowers, or crystallized fruits or flowers such as grapes or violets. Some famous kits are the Betty Crocker kits.

A rose is a flowering shrub of the genus Rosa, and the flower of this shrub.[1][2] There are more than a hundred species of wild roses, all from the northern hemisphere and mostly from temperate regions. The species form a group of generally prickly shrubs or climbers, and sometimes trailing plants, reaching 2–5 metres tall, occasionally reaching as high as 20 metres by climbing over other plants.[3]
The name originates from Latin rosa, borrowed through Oscan from colonial Greek in southern Italy: rhodon (Aeolic form: wrodon), from Aramaic wurrdā, from Assyrian wurtinnu, from Old Iranian *warda (cf. Armenian vard, Avestan warda, Sogdian ward, Parthian wâr).[4][5][6]
Rose hips are sometimes eaten, mainly for their vitamin C content. They are usually pressed and filtered to make rose hip syrup, as the fine hairs surrounding the seeds are unpleasant to eat (resembling itching powder). They can also be used to make herbal tea, jam, jelly and marmalade. A rose that has aged or gone rotten may not be particularly fragrant, but the rose's basic chemistry prevents it from producing a pungent odor of any kind. Notably, when balled and mashed together the fragrance of the rose is enhanced.[7] The fragrance of particularly large balls of mashed roses is enhanced even further. Rose hips are also used to produce an oil used in skin products. Rose shrubs are often used by homeowners and landscape architects for home security purposes. The sharp thorns of many rose species deter unauthorized persons from entering private properties, and may prevent break-ins if planted under windows and near drainpipes. The aesthetic characteristics of rose shrubs, in conjunction with their home security qualities, makes them a considerable alternative to artificial fences and walls.[1][2]
Contents[hide]
1 Botany
1.1 Species
2 Pests and diseases
3 Cultivation
4 Pruning
4.1 Deadheading
5 History
6 Culture
6.1 Symbolism
6.2 In art
6.3 Quotes
7 Perfume
8 Notable rose growers
8.1 Rose Capital of America
8.2 Individuals
9 Notes
10 See also

Botany

Rosa canina hips
The leaves of most species are 5–15 centimetres long, pinnate, with (3–) 5–9 (–13) leaflets and basal stipules; the leaflets usually have a serrated margin, and often a few small prickles on the underside of the stem. The vast majority of roses are deciduous, but a few (particularly in Southeast Asia) are evergreen or nearly so.
The flowers of most species roses have five petals, with the exception of Rosa sericea, which usually has only four. Each petal is divided into two distinct lobes and is usually white or pink, though in a few species yellow or red. Beneath the petals are five sepals (or in the case of some Rosa sericea, four). These may be long enough to be visible when viewed from above and appear as green points alternating with the rounded petals. The ovary is inferior, developing below the petals and sepals.
The aggregate fruit of the rose is a berry-like structure called a rose hip. Rose species that produce open-faced flowers are attractive to pollinating bees and other insects, thus more apt to produce hips. Many of the domestic cultivars are so tightly petalled that they do not provide access for pollination. The hips of most species are red, but a few (e.g. Rosa pimpinellifolia) have dark purple to black hips. Each hip comprises an outer fleshy layer, the hypanthium, which contains 5–160 "seeds" (technically dry single-seeded fruits called achenes) embedded in a matrix of fine, but stiff, hairs. Rose hips of some species, especially the Dog Rose (Rosa canina) and Rugosa Rose (Rosa rugosa), are very rich in vitamin C, among the richest sources of any plant. The hips are eaten by fruit-eating birds such as thrushes and waxwings, which then disperse the seeds in their droppings. Some birds, particularly finches, also eat the seeds.
While the sharp objects along a rose stem are commonly called "thorns", they are actually prickles — outgrowths of the epidermis (the outer layer of tissue of the stem). True thorns, as produced by e.g. Citrus or Pyracantha, are modified stems, which always originate at a node and which have nodes and internodes along the length of the thorn itself. Rose prickles are typically sickle-shaped hooks, which aid the rose in hanging onto other vegetation when growing over it. Some species such as Rosa rugosa and R. pimpinellifolia have densely packed straight spines, probably an adaptation to reduce browsing by animals, but also possibly an adaptation to trap wind-blown sand and so reduce erosion and protect their roots (both of these species grow naturally on coastal sand dunes). Despite the presence of prickles, roses are frequently browsed by deer. A few species of roses only have vestigial prickles that have no points.

Species
Further information: List of Rosa species

Rosa multiflora
Some representative rose species
Rosa canina — Dog Rose, Briar Bush
Rosa chinensis — China Rose
Rosa dumalis — Glaucous Dog Rose
Rosa gallica — Gallic Rose, French Rose
Rosa gigantea (syn. R. x odorata gigantea)
Rosa glauca (syn. R. rubrifolia) — Redleaf Rose
Rosa laevigata (syn. R. sinica) — Cherokee Rose, Camellia Rose, Mardan Rose
Rosa multiflora — Multiflora Rose
Rosa persica (syn. Hulthemia persica, R. simplicifolia)
Rosa roxburghii — Chestnut Rose, Burr Rose
Rosa rubiginosa (syn. R. eglanteria) — Eglantine, Sweet Brier
Rosa rugosa — Rugosa Rose, Japanese Rose
Rosa spinosissima — Scotch Rose
Rosa stellata — Gooseberry Rose, Sacramento Rose
Rosa virginiana (syn. R. lucida) — Virginia Rose

Pests and diseases
Main articles: Pests and diseases of roses and List of rose diseases
Roses are subject to several diseases. The most serious is rose rust (Phragmidium mucronatum), a species of rust fungus, which can defoliate the plant. More common, though less debilitating, are rose black spot, caused by the fungus Diplocarpon rosae, which makes circular black spots on the leaves in summer, and powdery mildew, caused by Sphaerotheca pannosa. Fungal diseases are best solved by a preventative fungicidal spray program rather than by trying to cure an infection after it is visible. After the disease is visible, its spread can be minimized through pruning and use of fungicides although actual infection cannot be reversed. Some rose varieties are considerably less susceptible than others to fungal disease.
The main insect pest affecting roses is the aphid (greenfly), which sucks the sap and weakens the plant. Ladybirds are a predator of aphids and should be encouraged in the rose garden. Spraying with insecticide is often recommended but should be done with care to minimize loss of beneficial insects. Roses are also used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species; see list of Lepidoptera that feed on roses.

Cultivation
See also: Rose cultivars named after celebrities

Rose-picking in the Rose Valley near the town of Kazanlak in Bulgaria, 1870s, engraving by Austro-Hungarian traveller F. Kanitz

Rosa x alba 'Alba Semiplena', an Alba rose

Rosa 'Maiden's Blush', an Alba rose

'Rosa 'Zéphirine Drouhin', a Bourbon rose

Rosa 'Cajun Sunrise', a modern Hybrid Tea rose

Rosa 'Borussia', a modern Floribunda rose

Rosa 'Climbing Souvenir de la Malmaison', a Bourbon rose
Roses are one of the most popular garden shrubs, as well as the most popular and commonly sold florists' flowers. In addition to their great economic importance as a florists crop, roses are also of great value to the perfume industry.
Many thousands of rose hybrids and cultivars have been bred and selected for garden use, mostly double-flowered with many or all of the stamens mutated into additional petals. As long ago as 1840 a collection numbering over one thousand different cultivars, varieties and species was possible when a rosarium was planted by Loddiges nursery for Abney Park Cemetery, an early Victorian garden cemetery and arboretum in England. Twentieth-century rose breeders generally emphasized size and color, producing large, attractive blooms with little or no scent. Many wild and "old-fashioned" roses, by contrast, have a strong sweet scent.
Roses thrive in temperate climates, though certain species and cultivars can flourish in sub-tropical and even tropical climates, especially when grafted onto appropriate rootstock.
There is no single system of classification for garden roses. In general, however, roses are placed in one of three main groups:
Wild Roses — The wild roses includes the species listed above and some of their hybrids.
Old Garden Roses — Most Old Garden Roses are classified into one of the following groups. In general, Old Garden Roses of European or Mediterranean origin are once-blooming shrubs, with notably fragrant, double-flowered blooms primarily in shades of white, pink and red. The shrubs' foliage tends to be highly disease-resistant, and they generally bloom only on two-year-old canes.
Alba — Literally "white roses", derived from R. arvensis and the closely allied R. alba. These are some of the oldest garden roses, probably brought to Great Britain by the Romans. The shrubs flower once yearly in the spring with blossoms of white or pale pink. The shrubs frequently feature gray-green foliage and a climbing habit of growth . Examples: 'Alba Semiplena', 'White Rose of York'.
Gallica — The gallica roses have been developed from R. gallica, which is a native of central and southern Europe. They flower once in the summer over low shrubs rarely over 4' tall. Unlike most other once-blooming Old Garden Roses, the gallica class includes shades of red, maroon and deep purplish crimson. Examples: 'Cardinal de Richelieu', 'Charles de Mills', 'Rosa Mundi' (R. gallica versicolor).
Damask — Robert de Brie is given credit for bringing them from Persia to Europe sometime between 1254 and 1276, although there is evidence from ancient Roman frescoes that at least one damask rose, the Autumn Damask, existed in Europe for hundreds of years prior. Summer damasks (crosses between gallica roses and R. phoenicea) bloom once in summer. Autumn damasks (Gallicas crossed with R. moschata) bloom again later, in the autumn. Shrubs tend to have rangy to sprawly growth habits and vicious thorns. The flowers typically have a more loose petal formation than gallicas, as well as a stronger, tangy fragrance. Examples: 'Ispahan', 'Madame Hardy'.
Centifolia (or Provence) — These roses, raised in the seventeenth century in the Netherlands, are named for their "one hundred" petals; they are often called "cabbage" roses due to the globular shape of the flowers. The result of damask roses crossed with albas, the centifolias are all once-flowering. As a class, they are notable for their inclination to produce mutations of various sizes and forms, including moss roses and some of the first miniature roses (see below) . Examples: 'Centifolia', 'Paul Ricault'.
Moss — Mutations of primarily centifolia roses (or sometimes damasks), these have a mossy excrescence on the stems and sepals that often emits a pleasant woodsy or balsam scent when rubbed. Moss roses are cherised for this unique trait, but as a group they have contributed nothing to the development of new rose classifications. Moss roses with centifolia background are once-flowering; some moss roses exhibit repeat-blooming, indicative of Autumn Damask parentage. Example: 'Common Moss' (centifolia-moss), 'Alfred de Dalmas' (Autumn Damask moss).
China — The China roses were grown in East Asia for thousands of years and finally reached Western Europe in the late 1700s. Compared to the aforementioned European rose classes, the China roses had smaller, less fragrant, more poorly formed blooms carried over twiggier, more cold-sensitive shrubs. Yet they possessed the amazing ability to bloom repeatedly throughout the summer and into late autumn, unlike their European counterparts. This made them highly desirable for hybridization purposes in the early 1800s. The flowers of China roses were also notable for their tendency to "suntan," or darken over time — unlike the blooms of European roses, which tended to fade after opening. Four China roses ('Slater's Crimson China', 1792; 'Parsons' Pink China', 1793; 'Hume's Blush China', 1809; and 'Parks' Yellow Tea Scented China', 1824) were brought to Europe in the late eighteenth and early nineteenth centuries. This brought about the creation of the first classes of repeat-flowering Old Garden Roses, and later the Modern Garden Roses. Examples: 'Old Blush China', 'Mutabilis'.
Portland — The Portland roses represent the first group of crosses between China roses and European roses, specifically gallicas and damasks. They were named after the Duchess of Portland who received (from Italy in 1800) a rose then known as R. paestana or 'Scarlet Four Seasons' Rose' (now known simply as 'The Portland Rose'). The whole class of Portland roses was thence developed from that one rose. The first repeat-flowering class of rose with fancy European-style blossoms, they are mostly descended from hybrids between damask and China roses. The plants tend to be fairly short and shrubby, with proportionately short flower stalks. Example: 'James Veitch', 'Rose de Rescht', 'Comte de Chambourd'.
Bourbon — Bourbons originated on l'Île de Bourbon (now called Réunion) off the coast of Madagascar in the Indian Ocean. They are most likely the result of a cross between the Autumn Damask and the 'Old Blush' China rose, both of which were frequently used as hedging materials on the island. They flower repeatedly over vigorous, frequently semi-climbing shrubs with glossy foliage and purple-tinted canes. They were first Introduced in France in 1823. Examples: 'Louise Odier', 'Mme. Pierre Oger', 'Zéphirine Drouhin'.
Noisette — The first Noisette rose was raised as a hybrid seedling by a South Carolina rice planter named John Champneys. Its parents were the China Rose 'Parson's Pink' and the autumn-flowering musk rose (Rosa moschata), resulting in a vigorous climbing rose producing huge clusters of small pink flowers from spring to fall. Champneys sent seedlings of his rose (called 'Champneys' Pink Cluster') to his gardening friend, Philippe Noisette, who in turn sent plants to his brother Louis in Paris, who then introduced 'Blush Noisette' in 1817. The first Noisettes were small-blossomed, fairly winter-hardy climbers, but later infusions of Tea rose genes created a Tea-Noisette subclass with larger flowers, smaller clusters, and considerably reduced winter hardiness. Examples: 'Blush Noisette', 'Mme. Alfred Carriere' (Noisette), 'Marechal Niel' (Tea-Noisette). (See French and German articles on Noisette roses)
Tea — The result of crossing two of the original China roses ('Hume's Blush China' and 'Parks' Yellow Tea Scented China') with various Bourbons and Noisette roses, tea roses are considerably more tender than other Old Garden Roses (due to cold-tender Rosa gigantea in the ancestry of the 'Parks' Yellow' rose). The teas are repeat-flowering roses, named for their fragrance being reminiscent of Chinese black tea (although this is not always the case). The color range includes pastel shades of white, pink and yellow, and the petals tend to roll back at the edges, producing a petal with a pointed tip. The individual flowers of many cultivars are semi-pendent and nodding, due to weak flower stalks. Examples: 'Lady Hillingdon', 'Maman Cochet'.
Hybrid Perpetual — The dominant class of roses in Victorian England, they first emerged in 1838 and were derived to a great extent from the Bourbons. They became the most popular garden and florist roses of northern Europe at the time, as the tender tea roses would not thrive in cold climates. The "perpetual" in the name hints at repeat-flowering, but many varieties of this class had poor reflowering habits; the tendency was for a massive spring bloom, followed by either scattered summer flowering, a smaller autumn burst, or sometimes nothing at all until next spring. Due to a limited color palette (white, pink, red) and lack of reliable repeat-bloom, the hybrid perpetuals were ultimately overshadowed by their own descendants, the Hybrid Teas. Examples: 'Ferdinand Pichard', 'Reine Des Violettes', 'Paul Neyron'.
Hybrid Musk - This group was primarily developed by Rev. Joseph Pemberton, a British rosarian, in the first decades of the 20th century, based upon 'Aglaia', a 1896 cross by Peter Lambert. A seedling of this rose, 'Trier', is considered to the be foundation of the class. The genetics of the class are somewhat obscure, as some of the parents are unknown. Rose multiflora, however, is known to be one parent, and R. moschata (the musk rose) also figures in its heritage, though it is considered to be less important than the name would suggest. Hybrid musks are disease-resistant, remontant and generally cluster-flowered, with a strong, characteristic "musk" scent.[3][4] Examples include 'Buff Beauty' and 'Penelope'.
Bermuda "Mystery" Roses — A group of several dozen "found" roses that have been grown in Bermuda for at least a century. The roses have significant value and interest for those growing roses in tropical and semi-tropical regions, since they are highly resistant to both nematode damage and the fungal diseases that plague rose culture in hot, humid areas, and capable of blooming in hot and humid weather. Most of these roses are likely Old Garden Rose cultivars that have otherwise dropped out of cultivation, or sports thereof. They are "mystery roses" because their "proper" historical names have been lost. Tradition dictates that they are named after the owner of the garden where they were rediscovered.
Miscellaneous — There are also a few smaller classes (such as Scots, Sweet Brier) and some climbing classes of old roses (including Ayrshire, Climbing China, Laevigata, Sempervirens, Boursault, Climbing Tea, and Climbing Bourbon). Those classes with both climbing and shrub forms are often grouped together.
Modern Garden Roses — Classification of modern roses can be quite confusing because many modern roses have old garden roses in their ancestry and their form varies so much. The classifications tend to be by growth and flowering characteristics, such as "large-flowered shrub", "recurrent, large-flowered shrub", "cluster-flowered", "rambler recurrent", or "ground-cover non-recurrent". The following includes the most notable and popular classifications of Modern Garden Roses:
Hybrid Tea — The favourite rose for much of the history of modern roses, hybrid teas were initially created by hybridizing Hybrid Perpetuals with Tea roses in the late 1800s. 'La France,' created in 1867, is universally acknowledged as the first indication of a new class of roses. Hybrid teas exhibit traits midway between both parents: hardier than the teas but less hardy than the hybrid perpetuals, and more everblooming than the hybrid perpetuals but less so than the teas. The flowers are well-formed with large, high-centered buds, and each flowering stem typically terminates in a single shapely bloom. The shrubs tend to be stiffly upright and sparsely foliaged, which today is often seen as a liability in the landscape. The hybrid tea class is important in being the first class of roses to include genes from the old Austrian brier rose (Rosa foetida). This resulted in an entirely new color range for roses: shades of deep yellow, apricot, copper, orange, true scarlet, yellow bicolors, lavender, gray, and even brown were now possible. The new color range did much to skyrocket hybrid tea popularity in the 20th century, but these colors came at a price: Rosa foetida also passed on a tendency toward disease-susceptibility, scentless blooms, and an intolerance of pruning, to its descendants. Hybrid teas became the single most popular class of garden rose of the 20th century; today, their reputation as being more high maintenance than many other rose classes has led to a decline in hybrid tea popularity among gardeners and landscapers in favor of lower-maintenance "landscape" roses. The hybrid tea remains the standard rose of the floral industry, however, and is still favoured in small gardens in formal situations. Examples: 'Peace', 'Mr. Lincoln,' 'Double Delight.'
Polyantha — Literally "many-flowered" roses, from the Greek "poly" (many) and "anthos" (flower). Originally derived from crosses between two East Asian species (Rosa chinensis and R. multiflora), polyanthas first appeared in France in the late 1800s alongside the hybrid teas. They featured short plants — some compact, others spreading in habit — with tiny blooms (1" in diameter on average) carried in large sprays, in the typical rose colors of white, pink and red. Their main claim to fame was their prolific bloom: From spring to fall, a healthy polyantha shrub might be literally covered in flowers, creating a strong color impact in the landscape. Polyantha roses are still regarded as low-maintenance, disease-resistant garden roses today, and remain popular for that reason. Examples: 'Cecile Brunner', 'The Fairy', 'Red Fairy'.
Floribunda — Rose breeders quickly saw the value in crossing polyanthas with hybrid teas, to create roses with that bloomed with the polyantha profusion, but with hybrid tea floral beauty and color range. In 1909, the first polyantha/hybrid tea cross, 'Gruss an Aachen,' was created, with characteristics midway between both parent classes. As the larger, more shapely flowers and hybrid-tea-like growth habit separated these new roses from polyanthas and hybrid teas alike, a new class was created and named Floribunda, Latin for "many-flowering." Typical floribundas feature stiff shrubs, smaller and bushier than the average hybrid tea but less dense and sprawling than the average polyantha. The flowers are often smaller than hybrid teas but are carried in large sprays, giving a better floral effect in the garden. Floribundas are found in all hybrid tea colors and with the classic hybrid tea-shaped blossom, sometimes differing from hybrid teas only in their cluster-flowering habit. Today they are still used in large bedding schemes in public parks and similar spaces. Examples: 'Dainty Maid', 'Iceberg', 'Tuscan Sun'.
Grandiflora — Grandifloras (Latin for "large-flowered") were the class of roses created in the mid 1900s to designate back-crosses between hybrid teas and floribundas that fit neither category — specifically, the 'Queen Elizabeth' rose, which was introduced in 1954[5]. Grandiflora shrubs are typically larger than either hybrid teas or floribundas, and feature hybrid tea-style flowers borne in small clusters of three to five, similar to a floribunda. Grandifloras maintained some popularity from about the 1950s to the 1980s but today they are much less popular than either the hybrid teas or the floribundas. Examples: 'Queen Elizabeth', 'Comanche,' 'Montezuma'.

Meillandine (a miniature rose) in a terra cotta flowerpot
Miniature — All of the classes of Old Garden Roses — gallicas, centifolias, etc. — had corresponding miniature forms, although these were once-flowering just as their larger forms were. As with the standard-sized varieties, miniature Old Garden roses were crossed with repeat-blooming Asian species to produce everblooming miniature roses. Today, miniature roses are represented by twiggy, repeat-flowering shrubs ranging from 6" to 36" in height, with most falling in the 12"–24" height range. Blooms come in all the hybrid tea colors; many varieties also emulate the classic high-centered hybrid tea flower shape. Miniature roses are often marketed and sold by the floral industry as houseplants, but it is important to remember that these plants are largely descended from outdoor shrubs native to temperate regions; thus, most miniature rose varieties require an annual period of cold dormancy to survive. Examples: 'Petite de Hollande' (Miniature Centifolia, once-blooming), 'Cupcake' (Modern Miniature, repeat-blooming).
Climbing/Rambling — As is the case with Miniature roses, all aforementioned classes of roses, both Old and Modern, have "climbing" forms, whereby the canes of the shrubs grow much longer and more flexible than the normal ("bush") forms. In the Old Garden Roses, this is often simply the natural growth habit of many cultivars and varieties; in many Modern roses, however, climbing roses are the results of spontaneous mutations. For example, 'Climbing Peace' is designated as a "Climbing Hybrid Tea," for it is genetically identical to the normal "shrub" form of the 'Peace' hybrid tea rose, except that its canes are long and flexible, i.e. "climbing." Most Climbing roses grow anywhere from 8'–20' in height and exhibit repeat-bloom. Rambler roses, although technically a separate class, are often lumped together with climbing roses. They also exhibit long, flexible canes, but are distinguished from true climbers in two ways: A larger overall size (20'–30' tall is common), and a once-blooming habit. It should be noted that both climbing roses and rambling roses are not true vines such as ivy, clematis or wisteria; they lack the ability to cling to supports on their own, and must be manually trained and tied over structures such as arbors and pergolas. Examples: 'Blaze' (repeat-blooming climber), 'American Pillar' (once-blooming rambler).
English/David Austin — Although not officially recognized as a separate class of roses by any established rose authority, English (aka David Austin) roses are often set aside as such by consumers and retailers alike. They were conceptualized and created in the 1960s by David Austin of Shropshire, England, who wanted to rekindle interest in Old Garden Roses by hybridizing OGRs with modern hybrid teas and floribundas. The idea was to create a new group of roses that featured blooms with old-fashioned shapes and fragrances, evocative of classic gallica, alba and damask roses, but with modern repeat-blooming characteristics and the larger modern color range as well. Austin mostly succeeded in his mission; his tribe of "English" roses, now numbering hundreds of varieties, has been warmly embraced by the gardening public and are widely available to consumers. It should be noted that the typical winterhardiness and disease-resistance of the classic Old Garden Roses has largely been compromised in the process; many English roses are susceptible to the same disease problems that plague modern hybrid teas and floribundas, and many are not hardy north of USDA Zone 5. Examples: 'Mary Rose,' 'Graham Thomas', 'Tamora'.
Landscape Roses — These are a modern classifation of rose developed mainly for mass amenity planting. In the late 20th century, traditional hybrid tea and floribunda rose varieties fell out of favor amid gardeners and landscapers, as they are often labor- and chemical-intensive plants susceptible to myriad pest and disease problems. So-called "landscape" roses have thus been developed to fill the consumer desire for a garden rose that offers color, form and fragrance, but is also low maintenance and easy to care for. Most landscape roses having the following characteristics:
Good disease resistance
Lower growing habit, usually under 60cm
Repeat flowering
Disease and pest resistance
Non suckering, growing on their own roots.
Principal parties involved in the breeding of new Landscape Roses varieties are Werner Noak (Germany) Meidiland Roses (France) Boot&Co. (Netherlands)

Pruning
Rose pruning, sometimes regarded as a horticultural art form, is largely dependent on the type of rose to be pruned, the reason for pruning, and the time of year it is at the time of the desired pruning.
Most Old Garden Roses of strict European heritage (albas, damasks, gallicas, etc.) are shrubs that bloom once yearly, in late spring or early summer, on two-year-old (or older) canes. As such, their pruning requirements are quite minimal, and are overall similar to any other analogous shrub, such as lilac or forsythia. Generally, only old, spindly canes should be pruned away, to make room for new canes. One-year-old canes should never be pruned because doing so will remove next year's flower buds. The shrubs can also be pruned back lightly, immediately after the blooms fade, to reduce the overall height or width of the plant. In general, pruning requirements for OGRs are much less laborious and regimented than for Modern hybrids.
Modern hybrids, including the hybrid teas, floribundas, grandifloras, modern miniatures, and English roses, have a complex genetic background that almost always includes China roses (R. chinensis). China roses were evergrowing, everblooming roses from humid subtropical regions that bloomed constantly on any new vegetative growth produced during the growing season. Their modern hybrid descendants exhibit similar habits: Unlike Old Garden Roses, modern hybrids bloom continuously (until stopped by frost) on any new canes produced during the growing season. They therefore require pruning away of any spent flowering stem, in order to divert the plant's energy into producing new growth and thence new flowers.
Additionally, Modern Hybrids planted in cold-winter climates will almost universally require a "hard" annual pruning (reducing all canes to 8"–12" in height) in early spring. Again, because of their complex China rose background, Modern Hybrids are typically not as cold-hardy as European OGRs, and low winter temperatures often desiccate or kill exposed canes. In spring, if left unpruned, these damanged canes will often die back all the way to the shrub's root zone, resulting in a weakened, disfigured plant. The annual "hard" pruning of hybrid teas, floribundas, etc. should generally be done in early spring; most gardeners coincide this pruning with the blooming of forsythia shrubs. Canes should be cut about 1/2" above a vegetative bud (identifiable as a point on a cane where a leaf once grew).
For both Old Garden Roses and Modern Hybrids, any weak, damaged or diseased growth should be pruned away completely, regardless of the time of year. Any pruning of any rose should also be done so that the cut is made at a forty five degree angle above a vegetative bud. This helps the pruned stem callus over more quickly, and also mitigates moisture buildup over the cut, which can lead to disease problems.
For all general rose pruning (including cutting flowers for arrangements), sharp secateurs (hand-held, sickle-bladed pruners) should be used to cut any growth 1/2" or less in diameter. For canes of a thickness greater than 1/2", pole loppers or a small handsaw are generally more effective; secateurs may be damaged or broken in such instances.

Deadheading
Deadheading is the simple practice of manually removing any spent, faded, withered or discoloured flowers from rose shrubs over the course of the blooming season. In Modern Hybrid roses, this is done for several reasons: To promote rebloom, to keep shrubs looking tidy, to eliminate stem dieback (see Pruning, above) and to eliminate excess debris accumulation in the garden.
Deadheading is not as necessary with Old Garden Roses, as it will not promote rebloom in any once-blooming varieties, but can still be done after the flowers fade for aesthetic purposes.

History
The rose has always been valued for its beauty and has a long history of symbolism. The ancient Greeks and Romans identified the rose with their goddesses of love referred to as Aphrodite and Venus. In Rome a wild rose would be placed on the door of a room where secret or confidential matters were discussed. The phrase sub rosa, or "under the rose", means to keep a secret — derived from this ancient Roman practice.
Early Christians identified the five petals of the rose with the five wounds of Christ. Despite this interpretation, their leaders were hesitant to adopt it because of its association with Roman excesses and pagan ritual. The red rose was eventually adopted as a symbol of the blood of the Christian martyrs. Roses also later came to be associated with the Virgin Mary.
Rose culture came into its own in Europe in the 1800s with the introduction of perpetual blooming roses from China. There are currently thousands of varieties of roses developed for bloom shape, size, fragrance and even for lack of prickles.

Culture

A Red rose
Roses are ancient symbols of love and beauty. The rose was sacred to a number of goddesses (including Isis and Aphrodite), and is often used as a symbol of the Virgin Mary. Roses are so important that the word means pink or red in a variety of languages (such as Romance languages, Greek, and Polish).
The rose is the national flower of England and the United States[6], as well as being the symbol of England Rugby, and of the Rugby Football Union. It is also the provincial flower of Yorkshire and Lancashire in England (the white rose and red rose respectively) and of Alberta (the wild rose), and the state flower of four US states: Iowa and North Dakota (R. arkansana), Georgia (R. laevigata), and New York[7] (Rosa generally). Portland, Oregon counts "City of Roses" among its nicknames, and holds an annual Rose Festival.
Roses are occasionally the basis of design for rose windows, such windows comprising five or ten segments (the five petals and five sepals of a rose) or multiples thereof; however most Gothic rose windows are much more elaborate and were probably based originally on the wheel and other symbolism.
A red rose (often held in a hand) is also a symbol of socialism or social democracy; it is also used as a symbol by the British and Irish Labour Parties, as well as by the French, Spanish (Spanish Socialist Workers' Party), Portuguese, Norwegian, Danish, Swedish, Finnish, Brazilian, Dutch (Partij van de Arbeid) and European socialist parties. This originates from the red rose used as a badge by the marchers in the May 1968 street protests in Paris. White Rose was a World War II non violent resistance group in Germany.

Symbolism
Further information: Rose (symbolism)
According to the "language of flowers", certain rose colors carry specific symbolic meanings.

Rosa canina (Dog Rose) flower

Red rose: Deepest love and respect.

Pink rose: Grace.

White rose: Innocence.
Red: love, used to say "I love you," but also stands for courage and respect.
Red & White Together or White Roses with Red Edges signify unity and togetherness.
Pink: symbolizes grace, sophistication and elegance. Also symbolizes gentle feelings of love and friendship.
Dark Pink: Gratefulness and appreciation.
Light Pink: Admiration, sympathy
White: Innocence, purity, secrecy, friendship, reverence and humility.
Yellow: Often akin to joy and deep friendship or platonic love. In German speaking countries, however, they can mean jealousy and infidelity.
Yellow with red tips: Symbolizes a gesture of falling in love.
Orange or Coral symbolizes enthusiasm and desire
Burgundy: Beauty
Blue: Mystery
Further information: blue rose
Green: Calm
Black: used to signify death (black being the color of death) often of old habits. In a positive light it signifies rebirth after death. Also, slavish devotion (as a true black rose is impossible to produce).
Purple: protection (paternal/maternal love)
The rose also has various supernatural and literary attributes.
Pale Colors:convey warmth and friendship.
A Dozen Roses: stand for "there are dozens of ways I care about you."
Two Dozen Roses: stands for the 24 hours in a day and tells that "you think about them every hour".
Three Dozen Roses: signify a romantic attachment unlike any other.
Four Dozen Roses: mean unchanging and unconditional love.